سلنیوم و پسوریازیس:
بیماری پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی مرتبط با سیستم ایمنی بدن است. یکی از عوامل ایجاد کننده این بیماری شرایط استرس-اکسیداتیو و تولید رادیکال های آزاد اکسیژن است که می توانند ناشی از مواجهه با اشعه UV خورشید باشند و باعث تحریک تولید Tumor necrosis factor شوند.
سلنیوم:
در تعدادی از مطالعات بالینی نقش سلنیوم در بیماری پسوریازیس بررسی شده است و مطالعات نشان می دهد که در بیماران مبتلا به پسوریازیس، میزان سلنیوم کاهش چشمگیری داشته است.
رژیم غذایی فاکتور مهمی در ایجاد و آسیب شناسی بیماری پسوریازیس دارد و نقش مواد مغذی در درمان آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
سلنیوم یکی از عناصر معدنی است که در پوست نقش مهمی دارد، در تعدادی از مطالعات بالینی نقش سلنیوم در بیماری پسوریازیس بررسی شده است و مطالعات نشان می دهد که در بیماران مبتلا به پسوریازیس، میزان سلنیوم کاهش چشمگیری داشته است و کمبود آن در پیشرفت و شدت بیماری موثر بوده است.
سلنیوم، آنتی اکسیدانی قوی است و از واکنش های شیمیایی زیان آوری که در سلولی های بدن روی میدهند جلوگیری میکند و در نتیجه، سلولی های حمایت شده خواهند توانست بهتر در برابر بیماریهای قلبی، سرطان و اختلالات وابسته به سن، از خود مقاومت نشان دهند. سلنیوم به درمان لوپوس، روماتیسم مفصلی و سیروز الکلی کبد، کاهش قابلیت ارتجاع پوست، آکنه، اگزما و پسوریازیس کمک میکند.
اکثر افراد مقدار کافی سلنیوم را از طریق رژیم غذایی دریافت نمیکنند و پایین بودن مقدار سلنیوم در بدن، فرد را در معرض ابتلا به بیماریهای مختلف قرار میدهد زیرا این کمبود، موجب اختلال سیستم ایمنی و ساخته شدن مواد سمی در خون میشود.
در صورت پایین بودن سلنیوم در رژیم غذایی، معمولاً باید از مکمل سلنیوم که به صورت ترکیب با ویتامین E است استفاده کرد. مصرف سلنیوم همراه با ویتامین E، سلامت عمومی بدن را تقویت می کند و در درمان یا پیشگیری بسیاری از بیماری ها موثر است.
نقش سلنیوم در بیماری پسوریازیس:
بیماری پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی مرتبط با سیستم ایمنی بدن است. یکی از عوامل ایجاد کننده این بیماری شرایط استرس اکسیداتیو و تولید رادیکال های آزاد اکسیژن است که می توانند ناشی از مواجهه با اشعه UV خورشید باشند و باعث تحریک تولید Tumor necrosis factor alpha (TNF-α), شوند.
رژیم غذایی فاکتور مهمی در ایجاد و آسیب شناسی این بیماری است و نقش مواد مغذی در درمان آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. سلنیوم یکی از عناصر معدنی است که در پوست نقش مهمی دارد، در تعدادی از مطالعات بالینی نقش سلنیوم در بیماری پسوریازیس بررسی شده است و مطالعات نشان می دهد که در بیماران مبتلا به پسوریازیس، میزان سلنیوم کاهش چشمگیری داشته است و کمبود آن در پیشرفت و شدت بیماری موثر بوده است.
سلنیوم به روش های زیر در مقابل آسیب پوستی ناشی از UV نقش محافظتی دارد:
•کاهش آسیب اکسیداتیو DNA
•جلوگیری از تولید سیتوکین های سرکوب کننده ایمنی
•افزایش ایمنی خونی و سلولی
همچنین سلنیوم در ساختار سلنوپروتئین ها مانند تیوردوکسین ردوکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز وجود دارد، این سلنوپروتئین ها در فیبروبلاست، کرانیوسیت و ملانوسیت ها وجود دارند و نقش محافظتی در مقابل عوامل اکسیدان داشته و در رشد کرانیوسیت ها موثرند.
مطالعات بالینی حاکی از آن است که استفاده از مکمل سلنیوم باعث تسریع در بهبود علائم بالینی بیماران دچار پسوریازیس شده و شدت این بیماری را کاهش می دهد.
سلنیوم به روش های زیر در مقابل آسیب پوستی ناشی از UV نقش محافظتی دارد:
کاهش آسیب اکسیداتیو DNA
جلوگیری از تولید سیتوکین های سرکوب کننده ایمنی
افزایش ایمنی خونی و سلولی
همچنین سلنیوم در ساختار سلنوپروتئین ها مانند تیوردوکسین ردوکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز وجود دارد، این سلنوپروتئین ها در فیبروبلاست، کرانیوسیت و ملانوسیت ها وجود دارند و نقش محافظتی در مقابل عوامل اکسیدان داشته و در رشد کرانیوسیت ها موثرند.
مطالعات بالینی حاکی از آن است که استفاده از مکمل سلنیوم باعث تسریع در بهبود علائم بالینی بیماران دچار پسوریازیس شده و شدت این بیماری را کاهش می دهد.
منابع:
۱٫M N, K Y, Erturan TB, M. F-A. Selenium and psoriasis. Biol Trace Elem Res. 2012;150(1-3):3-9.
۲٫Araujo MLD, Santos PS, Costa F, Burgos MGPdA. Food, Nutrition and Diet Therapy in Psoriasis Slavka Krautzeka: Available from: http://www.intechopen.com/books/psor…y-inpsoriasis; ۲۰۱۲٫
۳٫Sengupta A, Lichti UF, Carlson BA, Ryscavage AO, Gladyshev VN, Yuspa SH, et al. Selenoproteins Are Essential for Proper Keratinocyte Function and Skin Development. PLoS ONE. 2010;5(8):e12249
۴٫Polefka TG, Bianchini RJ, Shapiro S. Interaction of mineral salts with the skin: a literature survey. International Journal of Cosmetic Science. 2012;34:416-23.
۵٫Ricketts JR, Rothe MJ, Grant-Kels JM. Nutrition and psoriasis. Clinics in Dermatology. 2010;28:615–۲۶٫