apo-post

فعالیت‌های ضدمتاستاز و ضدسرطان اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) چای سبز

بدن ما همواره تحت تاثیرات مخرب رادیکال‌های آزاد (ناشی از آلودگی‌های محیطی و متابولیسم درونی) قرار دارد. روند پیری در زنان با افزایش سن و تجمع رادیکال‌های آزاد از طرفی و کاهش سطح هورمون‌های جنسی به‌دنبال یائسگی، تسریع می‌شود. پوکی استخوان، بیماری‌های قلبی-عروقی، ایجاد چین و چروک‌های پوستی و اختلالات بینایی از مواردی هستند که با افزایش سن و شروع یائسگی، زندگی زنان را دچار اختلال می‌کنند. مصرف ویتامین‌ها، مواد معدنی و ترکیبات آنتی اکسیدانی علاوه بر تامین نیاز افراد، با پاکسازی رادیکال‌های آزاد از بدن محافظت کرده و باعث آهسته کردن روند پیری و افزایش سلامتی و احساس شادابی می‌شود. ترکیب آنتی‌اکسیدانی چای سبز فعالیت‌های ضدمتاستاز و ضدسرطان دارد.

چای سبز از برگ گیاه Camellia sinensis Theaceae ساخته می‌شود و دارای اثرات ضد سرطانی، ضد چاقی، ضد آترواسکلروتیک، ضد دیابت، ضد باکتری و ویروس است. بسیاری از مزایای سودمند چای سبز مربوط به فعالیت‌های اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) ، یکی از اجزای اصلی کاتچین‌های چای سبز است. حدود ۲۰ سال، ما درگیر مطالعاتی برای آشکارکردن فعالیت‌های بیولوژیکی و مکانیسم‌های عملکرد چای سبز و EGCG هستیم. این مقاله خلاصه‌ای از چندین شواهد را نشان می‌دهد که خواص چای سبز برای سلامتی عمدتا بر اساس یافته‌های تجربی ما است. احساس خستگی را کاهش می‌دهد و دارای اثر ادرارآور است. تئانین و اسید آمینوبوتیریک برای کاهش فشار خون و تنظیم عملکردهای مغز و اعصاب عمل می‌کنند. ویتامین C ضداسکوربوتیک است، از آب مروارید جلوگیری می‌کند و سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند.

تکنیک‌های مدرن علمی پایه و اساس تأثیرات چای سبز برای سلامتی است که از زمان‌های بسیار قدیم شناخته شده است. اکنون بسیاری از مکانیسم‌های عملکرد چای سبز و EGCG سازنده آن شناخته شده است. به عنوان مثال، EGCG چندین پروتئین آنزیم را متصل می‌کند تا فعالیت آن‌ها را مهار کند، باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در سلول‌ها و آغاز انتقال سیگنال با اتصال به پروتئین‌های سطح سلول می‌شود. مطالعات اخیر ما نشان داد که چای سبز و EGCG با تغییر در میزان بیان فاکتورهای رونویسی مربوطه، HNFها و SREBFها، ممکن است باعث تغییر در سطح mRNA آنزیم‌های گلوکونئوژنیک و لیپوژنیک شوند. علاوه بر این، ما نشان دادیم که یک بخش چای سبز بدون EGCG دارای برخی از تأثیرات ارتقا دهنده سلامتی است. مطالعات مداخله بالینی آینده شواهد متقاعدکننده‌تری را در مورد تأثیرات چای سبز ارائه می‌دهد.

 

اثرات ضدمتاستاز و ضدسرطان:

توجه زیادی به فعالیت ضدسرطانی چای سبز و کاتچین‌های چای با آزمایشات حیوانی و سلولی شده است. در واقع، ما دریافتیم که تزریق چای سبز در جلوگیری از متاستاز سلول سرطانی با استفاده از مدل‌های in vivo و in vitro موثر است. تجویز دهانی چای سبز باعث کاهش تعداد کلنی‌های ریه سلول‌های سرطان ریه موش لوئیس در سیستم متاستاز خود به خود شده است. آزمایش‌های انجام شده با غشای پایه که به طور فنی بازسازی شده است، نشان داد که تزریق چای سبز و کاتچین‌های تشکیل‌دهنده آن از نفوذ سلول‌های سرطانی از طریق غشای پایه جلوگیری می‌کند.

گالاکتوزامین به عنوان القا injury کننده آسیب کبدی در موش صحرایی شناخته شده است که از نظر پاتوفیزیولوژی مشابه هپاتیت ویروسی و هپاتیت ناشی از دارو در انسان است. چای سبز آسیب کبدی ناشی از گالاکتوزامین را در موش‌های صحرایی، تزریق داخل صفاقی گالاکتوس آمین (۵۰۰ میلی گرم در کیلوگرم) آسیب کبدی ناشی از نکروز در موش صحرایی و تجویز خوراکی چای سبز غنی از کاتچین، اثر گالاکتوزامین را مهار می‌کند. چای سبز میزان چندین نشانگر زیستی را در موش‌های تحت درمان با گالاکتوس آمین به مقادیر نزدیک به کنترل بازگرداند.

 

منبع:

Health-promoting effects of green tea

 

 

apo post

بررسی اثرات منیزیم بر سلامتی، از جمله عملکرد عضلات و بهبود سردردهای میگرنی

منیزیم چهارمین ماده معدنی فراوان در بدن است. منیزیم اساساً در داخل سلول یافت می‌شود که در بیش از سیصد واکنش آنزیمی شناخته شده است، که برای متابولیسم آدنوزین تری فسفات (ATP) بسیار مهم است و واکنش‌های بیوشیمیایی متنوعی را در بدن تنظیم می‌کند. منیزیم برای سنتزDNA ، RNA، تولید مثل و سنتز پروتئین مورد نیاز است. علاوه‌ براین، منیزیم برای تنظیم انقباض عضلانی، فشارخون، متابولیسم انسولین، تحریک‌پذیری قلب، هدایت عصبی عضلانی و بهبود سردردهای میگرنی، سنتز پروتئین، انتقال سیگنال، کنترل قند خون و تنظیم فشارخون ضروری است. برای عملکرد برخی از آنزیم‌های وابسته به منیزیم Na+ / K + -ATPase، هگزوکیناز، کراتین کیناز، پروتئین کیناز و سیکلازها ضروری است. منیزیم همچنین برای عملکرد ساختاری پروتئین‌ها، اسیدهای نوکلئیک یا میتوکندری لازم است. برای سنتز DNA و RNA و برای تولید انرژی هوازی و بی‌هوازی فسفوریلاسیون اکسیداتیو و گلیکولیز یا به‌طور غیرمستقیم به عنوان بخشی از کمپلکس منیزیم ATP یا مستقیماً به عنوان یک فعال‌کننده آنزیم مورد نیاز است.

مهمترین مخزن منیزیم استخوان است (حدود شصت درصد از کل منیزیم بدن)، چهل درصد باقیمانده خارج و درون سلول قرار دارد. دفع منیزیم به طورعمده توسط کلیه تنظیم می‌شود. روزانه حدود صد میلی‌مول در لیتر منیزیم فیلترمی‌شود. میزان کل منیزیم در بدن انسان بیست میلی‌مول بر کیلوگرم از بافت بدون چربی گزارش شده است. به عبارت دیگر، منیزیم کل در بزرگسالان هفتاد کیلوگرم متوسط ​​با بیست درصد (وزنی / وزنی) چربی ~ ۱۰۰۰ تا ۱۱۲۰ میلی مول یا ۲۴ ~ گرم است.

منیزیم یک الکترولیت ضروری برای موجودات زنده است. مسمومیت با منیزیم نادر است. کمبود منیزیم با انواع بیماری‌ها در ارتباط است. در انسان، کمبود منیزیم با بیماری‌های قلبی عروقی همراه است، به عنوان مثال، فشار خون بالا، پره اکلامپسی، آریتمی، نارسایی قلبی. تصلب شرایین، دیابت شیرین و سندرم متابولیک اغلب در انسان‌های کم منیزیم رخ می‌دهد. علاوه بر این، علائم عصبی در بیماران مبتلا به کمبود منیزیم تقویت می‌شود. مصرف مکمل منیزیم در این بیماران در بیشتر موارد می‌تواند مفید باشد. مقادیر کم منیزیم با تعدادی از بیماری‌های مزمن و التهابی مانند بیماری آلزایمر، آسم نیز مرتبط است.

عدم تعادل در سطح منیزیم  در درجه اول هیپومنیزمی که بیشتر از هایپرمنیزمی مشاهده می‌شود ممکن است منجر به اختلالات عصبی عضلانی، قلبی یا عصبی شود. بر اساس عملکردهای منیزیم در بدن انسان، نقش مهمی در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها دارد. سطح پایین منیزیم با تعدادی از بیماری‌های مزمن مانند بیماری آلزایمر، مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی-عروقی (به عنوان مثال، سکته مغزی)، سردردهای میگرنی و اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) همراه است.

منیزیم در کنار سدیم، پتاسیم و کلسیم یک الکترولیت مهم برای متابولیسم انسان است. حدود ۹۹٪ کل منیزیم بدن در استخوان، عضلات و بافت نرم غیر عضلانی قرار دارد. تقریباً ۵۰٪ ۶۰٪ منیزیم به عنوان جایگزین کننده‌های سطح ماده معدنی هیدروکسی آپاتیت استخوان قرار دارد. بیشتر منیزیم باقیمانده در عضله اسکلتی و بافت نرم وجود دارد. محتوای منیزیم استخوان با افزایش سن کاهش می‌یابد و منیزیم ذخیره شده از این طریق در طی محرومیت از منیزیم کاملاً قابل دسترسی نیست.

در سال ۱۹۹۷، هیئت غذایی و تغذیه  (FNB) از انستیتوی پزشکی، بر اساس نتایج مطالعات تعادل کنترل شده، منابع مرجع غذایی RDA) ) را برای منیزیم افزایش داده است. RDA جدید از هشتاد میلیگرم در روز برای کودکان یک تا سه ساله تا صد و سی میلی گرم در روز برای کودکان چهار تا هشت ساله است. برای مردان مسن، RDA برای منیزیم از دویست و چهل میلی گرم در روز (دامنه ، سن نه تا سیزده سال) و برای مردان سی و یک تا هفتاد سال به بالا به چهارصد و بیست میلی‌گرم در روز افزایش می‌یابد. برای خانم‌ها، RDA برای منیزیم از دویست و چهل میلی گرم در روز (نه تا سیزده سال) تا سی صد و شصت میلی گرم در روز برای خانم‌های چهاده تا هجده ساله است. RDA برای زنان سی و یک تا هفتاد سال به بالا سیصد و بیست میلی گرم در روز است.

 

 

 

apovital-1400.3.3 (2)-01 post

اینوزیتول با افزایش حساسیت به انسولین، خطر ابتلا به دیابت بارداری را کاهش می‌دهد.

اینوزیتول یک ترکیب شبه ویتامین است که در بسیاری از غذاهای گیاهی و حیوانی یافت می‌شود. در پنجاه سال اخیر بارداری با افزایش خطر ابتلا به دیابت همراه است. بارداری به صورت فیزیولوژیک مقاومت به انسولین را افزایش می‌دهد، که این مقاومت به انسولین با افزایش التهاب و استرس اکسیداتیو در بدن مرتبط بوده و باعث تغییر در متابولیسم گلوکز و درنتیجه دیابت می‌شود. اگر مقاومت به انسولین کنترل نشود اثرات مضری بر مادر و جنین دارد. برای کنترل و درمان مقاومت به انسولین و افزایش قند خون در دوران بارداری تنها رژیم غذایی تنظیم شده و استفاده از انسولین مجاز است. در سال‌های اخیر استفاده از مکمل اینوزیتول و آنتی اکسیدان‌ها در بعضی از مطالعات آزمایشگاهی اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی داشته و منجر به افزایش حساسیت به انسولین می‌شود.

 

اینوزیتول با افزایش حساسیت به انسولین خطر ابتلا به دیابت بارداری را کاهش می‌دهد. همچنین مصرف اینوزیتول به همراه فولیک اسید در دوران بارداری خطر تولد نوزاد نارس را کاهش می‌دهد، به ویژه در زنانی که در معرض خطر ابتلا به دیابت بارداری هستند. تجویز اینوزیتول در دوران بارداری ایمن است و در دوزهای پایین‌تر از دوازده گرم در روز عارضه‌ای ندارد. مصرف اینوزیتول تا هزار و صد میلی گرم در روز مجاز بوده و عوارض جانبی نخواهد داشت.

 

همچنین مصرف اینوزیتول سطح تری گلیسرید، تستوسترون و فشار خون را کاهش می‌دهد و باعث بهبود عملکرد تخمدان‌ها در زنان مبتلا به  PCOS می‌شود. برای بهبود سندروم متابولیک و سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) توصیه می‌شود و با ایجاد تعادل مواد شیمیایی در بدن به درمان ناراحتی‌های روحی مانند افسردگی کمک می‌کند.

 

 

منابع:

Inositol and Antioxidant Supplementation: Safety and Efficacy in Pregnancy. 2019

https://www.webmd.com/vitamins/ai/ingredientmono-299/inositol

 

photo_۲۰۲۱-۰۵-۱۷_۱۴-۲۰-۳۴

رفع گرفتگی‌های عضلانی در ورزشکاران، سالمندان و مادران باردار

منیزیم از ضروری‌ترین مواد معدنی است که در فعالیت بیش از ۳۰۰ نوع آنزیم در بدن دخالت دارد. این عنصر در واکنش‌های بیوشیمیایی بسیاری از جمله ساخت پروتئین‌ها، عملکرد عضلات و اعصاب، کنترل قند و تنظیم فشار خون در بدن نقش ایفا می‌کند. منیزیم برای تولید انرژی نیز مورد نیاز بوده و در بهبود ساختار استخوان، سنتز DNA و RNA مشارکت می‌کند.

کمک به رفع اسپاسم و گرفتگی عضلات و بهبود انتقال پیام‌های عصبی از جمله عملکردهای مهم منیزیم در بدن است. در بسیاری از موارد گرفتگی‌های عضلانی به ویژه در سالمندان، زنان باردار و ورزشکاران به دلیل کمبود منیزیم ایجاد می‌شود. مصرف منیزیم کافی می‌تواند به رفع گرفتگی‌های عضلانی در این افراد کمک ‌نماید. همچنین این ماده معدنی با افزایش جذب کلسیم در بدن، در تشکیل استخوان ها نیز نقش موثری ایفا می کند.

مطالعات متعددی تاثیرات مثبت منیزیم را در کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) نشان داده اند. محققان معتقدند در بسیاری از زنان مبتلا به PMS منیزیم خون پایین‌تر از حد نرمال است و دریافت منیزیم کافی از مواد مغذی و مکمل‌ها می‌تواند باعث بهبود عوارض شود.

همچنین تخلیه منیزیم در افراد مبتلا به میگرن دیده می‌شود. مصرف مکمل منیزیم در بهبود سردردهای میگرنی و افزایش فاصله حملات بیماری مفید است.

پوکی استخوان، خستگی، اسپاسم و کرامپ های عضلانی، اضطراب، پریشانی و سندروم پیش از قاعدگی از عوارض کمبود منیزیم در بدن به شمار می رود.

مصرف مکمل‌های حاوی منیزیم باعث رفع گرفتگی‌های عضلانی در ورزشکاران، سالمندان و مادران باردار، کاهش علائم سندروم پیش از قاعدگی  (PMS) در زنان، پیشگیری از کم‌خونی و کمک به تامین انرژی مورد نیاز بدن و کاهش خستگی می‌کند.

apo-post

تاثیر مکمل ویتامین ث بر سطح قند خون در بیماران دیابتی نوع دو

ویتامین ث یکی از مهم‌ترین آنتی‌اکسیدان‌های موجود در طبیعت است. آنتی‌اکسیدا‌ن‌ها موادی هستند که مانع از رسیدن آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد به بدن می‌شوند. تولید رادیکال‌های آزاد با گذشت زمان از دلایل اصلی بروز فرآیند پیری بوده و می‌تواند موجب ایجاد بیماری‌های متعدد مانند سرطان، بیماری‌های قلبی و نیز بیماری‌های التهابی چون آرتریت گردد. ویتامین      ث نقش مهمی در مقابله با عوامل خارجی و تقویت سیستم ایمنی دارد. این ویتامین باعث تحریک فعالیت آنتی‌بادی‌ها و سلول‌های سیستم ایمنی مانند فاگوسیت‌ها و نوتروفیل‌ها می‌شود. همچنین ویتامین ث از سیستم قلبی عروقی در برابر آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند. افراد دیابتی بیش‌تر از افراد عادی در معرض عوارض متعدد بیماری‌های قلبی عروقی، عصبی، کلیوی، چشمی می‌باشند. دیابت نوع دو بیماری‌ای است که می‌تواند پیامدهای مخربی داشته باشد. این بیماری که با میزان قند خون بالا تعریف می‌شود معمولاً با التهاب‌های مزمن همراه است که در نهایت می‌تواند به بیماری‌های دیگر به ویژه مشکلات قلبی عروقی منتهی شود. از آن‌جا که ویتامین ث در بسیاری از فعل و انفعالات شیمیایی به طور رقابتی جانشین گلوکز می‌شود و از گلیکوزیله شدن غیرآنزیمی پروتئین‌ها از جمله هموگلوبین و لیپوپروتئین‌ها جلوگیری می‌کند، به نظر می‌رسد در پیش‌گیری از عوارض دیابت موثر باشد.

محققان هفتاد بیمار دیابتی را که با داروی متفورمین (metformin) تحت درمان بودند را گرد آوردند تا تأثیر ویتامین ث روی کنترل میزان قند خون و میزان هموگلوبین‌های گلیکوزیله آن‌ها را مورد بررسی قرار دهند. در این مطالعه تاثیر مکمل ویتامین  ثبر روی میزان قند و چربی بیماران دیابت نوع دو مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که مکمل ویتامین ث ، میزان قند و چربی خون را در بیماران دیابتی نوع دو کاهش می‌دهد. لذا مصرف آن را می‌توان به بیماران دیابتی توصیه نمود و به این وسیله باعث کاهش عوارض این بیماری خواهیم بود.

 

 

 

apo-post

سلنیوم، باعث حفظ سلامت سلول‌ها و در نهایت سلامت بدن می‌شود.

سلنیوم یک ماده معدنی است که در خاک، آب و بسیاری از غذاها یافت می‌شود. بیشتر سلنیوم مورد نیاز برای بدن از غذاهای دریایی، گندم و ماکیان به‌دست می‌آید. مکمل‌های حاوی سلنیوم نیز برای تامین سلنیوم و جبران کمبودها استفاده می‌شود. نیاز انسان‌ به این ماده معدنی اندک است اما وظایف مهمی را در بدن به عهده دارد.
سلنیوم یک آنتی اکسیدان قوی است: آنتی اکسیدان‌ها ترکیباتی هستند که از سلول‌ها در برابر آسیب رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کنند. عواملی همچون آلودگی هوا، مواجهه با اشعه ماورای بنفش خورشید، سیگار کشیدن، استرس و مصرف الکل باعث تولید بیش از حد رادیکال‌های آزاد می‌شوند، همچنین رایکال‌های آزاد در جریان فرایندهایی همچون متابولیسم در بدن تولید می‌شوند. این رادیکال‌های آزاد اضافی به سلول‌ها آسیب رسانده و در نهایت طی زنجیره‌ای از اتفاقات باعث بروز بیماری‌های مزمنی همچون بیماری‌های قلبی عروقی، آلزایمر، سرطان، پیری زودرس و سکته مغزی می‌شوند. آنتی اکسیدان‌هایی همچون سلنیوم قطع کننده این زنجیره هستند و از این طریق باعث حفظ سلامت سلول‌ها و در نهایت سلامت بدن می‌شوند. همچنین سلنیوم با داشتن خواص آنتی اکسیدانی، روند پیری سلول‌های پوست را کند کرده و به حفظ سلامت پوست کمک می‌کند.
سلنیوم می‌تواند سطح مارکرهای التهابی را در بدن کاهش دهد. این مارکرها یکی از عوامل خطر اصلی برای بروز بیماری‌های قلبی هستند.
به‌طور مثال مطالعه‌ای مروری بر ۱۶ کارآزمایی بالینی با ۴۳۳,۰۰۰ فرد مبتلا به بیماری‌های قلبی نشان داد که مصرف مکمل‌های سلنیوم سطح CRP (یکی از مارکرهای التهابی) را کاهش داده و میزان گلوتاتیون پراکسیداز که یک آنتی اکسیدان قوی است را می‌افزاید.
سلنیوم کافی باعث تقویت سیستم ایمنی می‌شود: این ماده معدنی نقش مهمی در سلامت سیستم ایمنی ایفا می‌کند. سلنیوم با خاصیت آنتی اکسیدانی،‌ به کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب کمک کرده و سیستم ایمنی را تقویت می‌کند. مطالعات نشان می‌دهند که افزایش سطح سلنیوم خون با بهبود پاسخ‌های ایمنی مرتبط است. از طرف دیگر کمبود، به سلول‌های ایمنی آسیب رسانده و منجر به تضعیف عملکرد سیستم ایمنی می‌شود.
سلنیوم برای حفظ سلامت غده تیروئید ضروری است: سلنیوم برای عملکرد بهتر غده تیروئید ضروری است. در واقع بافت تیروئید سلنیوم بالایی نسبت به سایر ارگان‌های بدن دارد. این ماده معدنی قدرتمند به حفاظت از غده تیروئید در برابر آسیب اکسیداتیو کمک کرده و نقشی اساسی در تولید هورمون‌های تیروئیدی ایفا می‌کند. یک غده تیروئید سالم برای تنظیم متابولیسم و کنترل رشد و نمو ضروری است. کمبود سلنیوم با بیماری‌هایی همچون تیروئیدیت هاشیماتو (نوعی از هیپوتیروئیدیسم خودایمن) مرتبط بوده و مکمل آن می‌تواند اثرات مفیدی بر بیماران مبتلا به هاشیماتو داشته باشد.
سلنیوم می‌تواند به پیشگیری از افت عملکرد روانی کمک کند: بیماری آلزایمر شرایط خطرناکی است که باعث از دست دادن حافظه شده و اثرات منفی بر توانایی فکر کردن و رفتار افراد دارد. تعداد افراد مبتلا به آلزایمر رو به افزایش است و استرس اکسیداتیو در شروع و پیشرفت بیماری‌های نورولوژیک مانند پارکینسون، آلزایمر و ام اس نقش مهمی دارد. چندین مطالعه نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به آلزایمر سطح سلنیوم خونی پایینی دارند. به‌همین دلیل آنتی اکسیدان‌های موجود در غذا و مکمل‌ها همچون سلنیوم باعث بهبود حافظه در بیماران مبتلا به آلزایمر می‌شود.
سلنیوم و تولید مثل: سلنیوم برای تولیدمثل ضروری است و کمبود شدید آن باعث ناباروری در مردان می‌شود. مصرف مکمل سلنیوم به‌همراه ویتامین C و E تحرک، تعداد و بهبود مورفولوژی اسپرم را افزایش داده و در نتیجه باعث تقویت قدرت باروری می‌شود.
هشدار مصرف:
اگر به سرطان مبتلا هستید و داروهای شیمی درمانی مصرف می‌کنید، در خصوص مصرف مکمل‌های حاوی سلنیوم با پزشک خود مشورت کنید.
از مصرف مکمل‌های حاوی سلنیوم در دوران بارداری بپرهیزید و درباره مصرف در دوران شیردهی با پزشک مشورت کنید.
در صورتیکه نیاز به جراحی دارید، از قبل پزشک خود را در جریان مصرف مکمل‌های حاوی سلنیوم قرار دهید.
منابع:
https://ods.od.nih.gov/factsheets/Selenium-Consumer/
https://www.drugs.com/mtm/selenium.html#:~:text=Selenium%20is%20used%20to%20treat,been%20approved%20by%20the%20FDA.
https://www.webmd.com/vitamins/ai/ingredientmono-1003/selenium

کمبود آهن در میان کودکان و زنان شایع است.

وقتی میزان ذخایر آهن در بدن کم شد، کم‌خونی کمبود آهن رخ می‌دهد. در این حالت گلبول‌های قرمز خون کوچکتر شده و محتوای هموگلوبین آن‌ها کاهش می‌یابد. در نتیجه خون، اکسیژن کمتری را از ریه‌ها به سایر اندام‌های بدن منتقل می‌کند. نشانه‌های کم‌خونی کمبود آهن شامل ناراحتی‌های گوارشی، ضعف، خستگی، فقدان انرژی و اختلال تمرکز و حافظه است. بعلاوه توانایی افرادی که کم‌خونی فقر آهن دارند برای کار کردن، ورزش و دفاع از بدن در برابر عفونت‌ها کمتر می‌شود. نوزادان و کودکانی که کم‌خونی فقر آهن دارند دچار اختلالات یادگیری خواهند شد.

کمبود آهن به ویژه در میان کودکان و زنان کمتر از ۵۰ سال (به دلیل قاعدگی) شایع است. همچنین کمبود آهن در افرادی که گوشت، مرغ و غذاهای دریایی نمی‌خورند، دچار خونریزی شده اند، مبتلا به بیماری‌های گوارشی هستند که با جذب ریز مغذی‌ها تداخل دارند و در افرادی که رژیم غذایی‌شان کافی نیست دیده می‌شود.

بعضی از بیماری‌های مزمن همچون آرتریت روماتوئید، بیماری التهابی روده و بعضی از انواع سرطان می‌تواند با توانایی بدن در استفاده از آهن جذب شده تداخل کند. دریافت آهن بیشتر از غذاها یا مکمل‌ها معمولا این نوع کم‌خونی را کاهش نمی‌دهد. به همین دلیل درمان اصلی، درمان بیماری زمینه‌ای است.

مصرف بیش از حد آهن می‌تواند خطرناک باشد. در افراد سالم مصرف دوزهای بالای مکمل آهن (به ویژه با معده خالی) می‌تواند باعث ناراحتی‌های گوارشی، یبوست، تهوع، درد معده، استفراغ و غش شود و همچنین جذب روی را کاهش دهد. مصرف دوزهای بسیار بالای آهن (در حد چند صد تا چندین هزار میلی‌گرم) می‌تواند باعث نارسایی اندام‌ها، کما، تشنج و مرگ شود.

بعضی افراد یک بیماری وراثتی به نام هموکروماتوزیس دارند که باعث سطح ذخایر بیش از حد آهن در بدن می‌شود. بدون درمان پزشکی در افرادی با این شرایط، مشکلات جدی از جمله سیروز کبدی، سرطان کبد و بیماری قلبی ایجاد می‌شود. افراد مبتلا به این اختلالات باید از مصرف مکمل آهن و ویتامین C خودداری کنند.

همچنین در طول بارداری حجم خون بدن زنان افزایش می‌یابد، بنابراین به آهن بیشتری هم برای خود و هم برای رشد جنین نیاز دارند. مصرف آهن کمتر در طول بارداری خطر کم‌خونی فقر آهن را در زنان و خطر تولد نوزاد کم وزن، نارس و با ذخایر محدود آهن را افزایش می‌دهد. مصرف خیلی کم آهن می‌تواند به رشد مغزی نوزادان آسیب برساند.

زنان باردار و شیرده باید مکمل آهن را تحت نظر پزشک مصرف کنند.

دریافت ناکافی آهن در کوتاه مدت علائم مشهودی به دنبال ندارد، چرا که بدن نیازش را از طریق ذخایر آهن در عضلات، طحال و مغز استخوان تامین می‌کند. اما وقتی میزان ذخایر آهن در بدن کم شد، کم‌خونی کمبود آهن رخ می‌دهد. در این حالت گلبول‌های قرمز خون کوچکتر شده و محتوای هموگلوبین آن‌ها کاهش می‌یابد. در نتیجه خون، اکسیژن کمتری را از ریه‌ها به سایر اندام‌های بدن منتقل می‌کند.

نشانه‌های کم‌خونی کمبود آهن شامل ناراحتی‌های گوارشی، ضعف، خستگی، فقدان انرژی و اختلال تمرکز و حافظه است. بعلاوه توانایی افرادی که کم‌خونی فقر آهن دارند برای کار کردن، ورزش و دفاع از بدن در برابر عفونت‌ها کمتر می‌شود. نوزادان و کودکانی که کم‌خونی فقر آهن دارند دچار اختلالات یادگیری خواهند شد.

کمبود آهن به ویژه در میان کودکان و زنان کمتر از ۵۰ سال (به دلیل قاعدگی) شایع است. همچنین کمبود آهن در افرادی که گوشت، مرغ و غذاهای دریایی نمی‌خورند، دچار خونریزی شده اند، مبتلا به بیماری‌های گوارشی هستند که با جذب ریز مغذی‌ها تداخل دارند و در افرادی که رژیم غذایی‌شان کافی نیست دیده می‌شود.

 

آهن در بسیاری از غذاها وجود دارد و بعضی از مواد غذایی نیز با آهن غنی می‌شوند. در اینجا به بهترین منابع غذایی آهن اشاره شده است:

گوشت بدون چربی، غذاهای دریایی و ماکیان

لوبیای سفید، عدس، اسفناج، لوبیا قرمز و نخود فرنگی

مغزها و بعضی از میوه‌های خشک مانند کشمش

 

آهن در مواد غذایی به دو شکل وجود دارد:

آهن هم و آهن غیر هم. آهن غیر هم در غذاهای گیاهی و محصولات غنی شده با آهن وجود دارد و گوشت قرمز، غذاهای دریایی و ماکیان حاوی هر دو نوع آهن هم و غیر هم هستند.

بدن نمی‌تواند آهن موجود در گیاهان را به اندازه غذاهای حیوانی جذب کند، به همین دلیل نیاز گیاهخواران به آهن دو برابر سایر افراد است. زمانیکه غذاهای گیاهی را به همراه گوشت قرمز، ماکیان، غذاهای دریایی و غذاهای حاوی ویتامین C همچون مرکبات، توت فرنگی، فلفل شیرین، گوجه فرنگی و بروکلی مصرف کنید، آهن گیاهان بهتر جذب می‌شود.

 

منابع:

https://ods.od.nih.gov/factsheets/Iron-HealthProfessional/

https://ods.od.nih.gov/factsheets/Iron-Consumer/

 

photo_۲۰۲۱-۰۵-۰۱_۱۱-۳۴-۴۵ (2)

افزایش سطح انرژی، تقویت سیستم ایمنی و خون‌سازی در دوران بارداری

بدن زنان باردار دارای تغییرات ایمنی و فیزیولوژیک است که آن‌ها را بیشتر در معرض ابتلا به انواع بیماری‌های حاد قرار می‌دهد. زنان باردار مبتلا به بیماری‌های سارس و مرس دچار عوارضی چون سقط جنین و زایمان زودرس شده‌اند اما در مورد بیماری کرونا هنوز اطلاعات جدیدی در دسترس نیست. تب بالا در سه ماهه اول بارداری باعث بروز نقایص و خطرات بالا در زنان باردار می‌شود.

هنگامی که باردار هستید سیستم ایمنی بدن به‌طور طبیعی برای کمک به کودک در‌حال رشد و برای جلوگیری از حمله به جنین ضعیف می‌شود. واکنش تهاجمی سیستم ایمنی بدن برای لانه‌گزینی ضروری است.

طی دوازده هفته‌ی اول بارداری سلول‌های ایمنی بدن هنگامی ‌که جنین تشکیل می‌شود، به داخل آستر رحم هجوم می‌آورند و باعث التهاب می‌شوند تا جنین کاملا تثبیت شود. طی پانزده هفته بعد در طول بارداری، سیستم ایمنی مادر ضعیف می‌شود تا سلول‌های جنین رشد و نمو یابند. برخی از این سلول‌ها‌ی جنینی آنتی ژن‌های پدر را دارند تا سلول‌های ایمنی بدن، فاکتورهای بیگانه را در معرض حمله قرار دهند.

ویتامین‌های گروه B و ویتامین C به همراه آهن در متابولیسم انرژی، عملکرد طبیعی سیستم ایمنی و کاهش خستگی در دوران بارداری نقش مهمی دارند. همچنین آهن برای تقسیم سلولی، ساخت گلبول‌های قرمز خون، هموگلوبین و انتقال اکسیژن به سلول‌های بدن ضروری است. آهن یک ماده معدنی کلیدی است که به تقویت سیستم ایمنی بدن در دوران بارداری کمک می‌کند. آهن سطح انرژی را بالا می‌برد و مقاومت بدن در برابر استرس، عفونت و بیماری را افزایش می‌دهد. استفاده از یک رژیم غذایی غنی با آهن می تواند تولید گلبول‌های بدن را افزایش دهد. مصرف وستامسن‌های گروه ب به خون‌رسانی کمک می‌کند. اولین ارگانی که در جنین تشکیل می‌شود بخش عصبی است که در ادامه مغز و نخاع تشکیل می‌شود. لوله عصبی در دو الی سه هفته اول بارداری شکل می‌گیرد و درصورتی که بارداری بدون برنامه‌ریزی باشد، مادر در این روزهای نخست از بارداریش بی‌اطلاع است. به‌همین علت توصیه می‌شود که همه زنان باید در سنین باروری مکمل فولیک‌اسید را روزانه مصرف کنند. در‌صورتی‌که سابقه تولد نوزادی با نقص سیستم عصبی وجود داشته باشد، توصیه می‌شود بیشتر از میزان توصیه شده، مصرف شود. مصرف فولیک‌اسید از تاخیر رشد داخل رحمی، تولد نوزاد نارس، وزن کم نوزادان به هنگام تولد و مشکل‌هایی مثل شکاف کام و لب جلوگیری کند.

منابع:

https://www.helmerichwomenscenter.com/pregnant-boost-immune-system-during-winter-months

https://www.familyeducation.com/immune-system-pregnancy-step-step-guide

https://www.webmd.com/cold-and-flu/immune-system-function

برای عضویت در خبرنامه ایمیل خود را وارد کنید

آپوویتال (Apovital) یکی از بهترین برندهای مکمل غذایی آلمانی است که محصولاتش را با کیفیت بالا به مصرف کنندگانش در سراسر دنیا عرضه می کند.

کانال تلگرام

۹۸-۲۱-۷۵۹۴۸+

Hosted And Designed By PPAHost.org