Apovital_post_Soe_jazb_zinc_dar_afrad_mobtala_be_kolit_olsrative

سوء جذب زینک در افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو

 

افرادی که در معرض خطر کمبود روی هستند باید در رژیم شان منابع کافی روی را قرار دهند، در بعضی شرایط هم مصرف مکمل نیاز است. افرادی که جراحی‌های گوارشی انجام داده‌اند یا مبتلا به بیماری‌های گوارشی و سوجذبی مانند کولیت اولسراتیو، بیماری کرون، سندروم روده کوتاه و سندروم سوء جذب هستند در معرض کاهش جذب و افزایش دفع روی قرار دارند. سایر بیماری‌ها مانند بیماری مزمن کبدی یا کلیوی، دیابت و اسهال مزمن نیز خطر کمبود روی را تشدید می‌کنند. همچنین گیاهخواران، افراد بالای ۶۰ سال، زنان باردار و شیرده و افرادی که سوءمصرف الکل دارند در معرض خطر کمبود روی قرار دارند.

 

زینک (روی):

روی یک ماده معدنی ضروری است که در بسیاری از مواد غذایی و مکمل‎‌ها وجود دارد. همچنین بعضی از قرص‌های سرماخوردگی و داروهای بدون نسخه نیز حاوی مقادیر متفاوتی از روی هستند.

روی در جنبه‌های مختلف متابولیسم سلولی نقش دارد و برای عملکرد تقریبا ۱۰۰ آنزیم ضروری است. روی در عملکرد سیستم ایمنی، ساخت پروتئین و DNA  ، ترمیم زخم و تقسیم سلولی نیز نقش داشته و از رشد و نمو در دوران بارداری، کودکی و نوجوانی حمایت می‌کند. کمبود روی با کاهش حس چشایی و بویایی همراه است. بدن ذخایر کمی برای روی دارد به همین دلیل مواد غذایی حاوی این ماده معدنی باید به صورت روزانه مصرف شوند.

 

منابع غذایی:

غذاهای زیادی هستند که حاوی روی‌اند. صدف‌ها غنی‌ترین منابع غذایی روی هستند، گوشت قرمز و ماکیان هم سهم بسیاری در تامین روی مورد نیاز ما دارند. دیگر منابع خوب روی لوبیا، مغزها، بعضی از غذاهای دریایی (مانند خرچنگ)، غلات کامل و محصولات لبنی است.

فیتات ماده‌ای است که در نان و غلات کامل و حبوبات وجود دارد. فیتات به روی متصل شده و از جذب آن جلوگیری می‌کند، به همین دلیل دسترسی بدن به روی موجود در غلات و غذاهای گیاهی پایین‌تر از غذاهای حیوانی است، اگرچه همچنان بسیاری از غلات و غذاهای گیاهی منابع خوبی برای روی محسوب می‌شوند، اما گیاهخواران مطلق اگر رژیم غذایی تنظیم شده‌ای نداشته باشند در معرض خطر کمبود روی قرار دارند.

 

کمبود روی:

کمبود روی تاخیر رشد، از دست‌دادن اشتها و اختلال عملکرد سیستم ایمنی را به دنبال دارد. در موارد شدید، کمبود روی باعث ریزش‌مو، اسهال، تاخیر در رشد اندام‌های جنسی، ناتوانی جنسی و آسیب به چشم و پوست می‌شود. تاخیر در بهبود زخم، کاهش و تغییر حس چشایی و کسالت از دیگر عوارض کمبود روی هستند. بارزترین نشانه کمبود روی در کودکان کاهش رشد و بی‌اشتهایی می‌باشد.

 

روی و رژیم غذایی:

بهترین راه برای تامین نیاز بدن به ویتامین‌ها و موارد معدنی رعایت یک رژیم غذایی سالم و کامل است، در مواردی فرد رژیم غذایی ناکافی دارد و یا به هر دلیلی نیازش بیشتر شده و نمی‌تواند آن را از مواد غذایی تامین کند، بهتر است از مکمل‌های غذایی نیز استفاده کند.

رژیم غذایی سرشار از غلات کامل، حبوبات، مغزها، گوشت و لبنیات کم چرب در شرایط معمول نیاز بدن به روی را تامین می‌کند.

 

منبع:

https://ods.od.nih.gov/factsheets/Zinc-HealthProfessional/

 

apovital 5-8-99 ghalb o orogh post-01

کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عروق کرونر با مصرف ویتامین‌های گروه B

متخصصان قلب در یک مطالعه جدید تاکید کردند که مصرف مقادیر کافی ویتامین B9 (فولیک اسید) و ویتامین‌های گروه B در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی موثر است.

پزشکان یادآور شدند که غنی‌سازی مواد غذایی با این ویتامین‌ها از راهکارهای موثر برای مقابله با امراض قلبی و عروقی است.

هیپرهموسیستئینمی یک عامل خطر برای بیماری‌های قلبی-عروقی می‌باشد. همچنین یک مارکر حساس کمبود ویتامین B12  و فولیک‌اسید است. ویتامین  B12 و فولیک‌اسید می‌تواند یک نقش محافظتی در ایجاد بیماری‌های قلبی عروقی داشته باشند. با توجه به محدودیت مطالعات انجام شده در مورد نقش ویتامین B12  و فولیک‌اسید در بیماران عروق کرونری، ما در این مطالعه سطح این دو فاکتور را در افراد کنترل و بیمارانی که درگیری عروق کرونر داشتند اندازه‌گیری نمودیم.
این مطالعه مورد شاهد بر روی ۱۳۹ نفر که تحت بررسی آنژیوگرافی عروق کرونر قرار گرفتند، انجام شد و سطح فولیک‌اسید و ویتامین  B12 در آن‌ها اندازه‌گیری شد و سپس این مقادیر در دو گروه با هم مقایسه گردید.
۱۳۹ نفر در این مطالعه شرکت کردند ۳۱٫۲ درصد افراد آنژیوگرافی کرونر طبیعی داشتند.  متوسط سن افراد  ۵۶٫۹۹±۱۱٫۴۳ سال بود. میانگین سطح فولیک‌اسید در افرادی که بیماری عروق کرونر داشتند کمتر از افراد کنترل بود. که از نظر آماری این تفاوت قابل توجه بود (P=0.04). میانگین سطح ویتامین  B12 در افرادی که بیماری عروق کرونر داشتند و در افراد کنترل به ترتیب ۴۵۱٫۴۳±۱۳۸٫۹۰  و  ۵۰۳٫۶۰±۱۹۹٫۳۵ پیکوگرم در میلی لیتر بود. اگر چه میانگین سطح ویتامین  B12 در افرادی که بیماری عروق کرونر داشتند در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود، اما از لحاظ آماری قابل توجه نبود (P=0.07).
نتیجه گیری: میانگین سطح ویتامین   B12و فولیک‌اسید در افرادی که بیماری عروق کرونر قلب داشتند پایین‌تر از افراد کنترل بود. به نظر می‌رسد که جایگزینی این ویتامین‌ها در افرادی که بیماری عروق کرونر دارند مفید است.

بر اساس تحقیقات محققین ژاپنی غذاهای غنی از انواع ویتامین‌های گروه B نظیر فولات و ویتامین B-6 نقش بسیار موثری در کاهش خطر مرگ ناشی از سکتۀ مغزی و ناراحتی قلبی دارد.

دراین تحقیقات تأثیر مصرف انواع ویتامین‌های گروه B بروی مردان و زنان بطور جداگانه مورد بررسی قرار گرفت و یافتهها نشان داد که مصرف غذاهای حاوی ویتامینهای B در هر دو جنس ( مذکر و مونث ) دارای اثرات مفید فراوانی است.

یافته‌های اولیه نشان می‌دهد که:

مصرف ویتامین فولات (Folate) و ویتامین B-6 باعث کاهش خطر ایست قلبی در مردان می‌شود.

مصرف ویتامین فولات و B-6 باعث کاهش خطر مرگ ناشی از سکتۀ مغزی و بیماری قلبی در زنان می‌شود .

منابع غذایی حاوی فولات عبارتند از سبزیجات، میوه‌جات، غلات کامل یا غنی شده، غلات غنی شدۀ صبحانه (با شیر مصرف می‌شود مثل کورن فلکس)، لوبیا و حبوبات.

منابع غذایی حاوی ویتامین B-6 عبارتند از: ماهی، سبزیجات، جگر، گوشت، دانه‌های غلات کامل و غلات غنی شدۀ‌ی صبحانه (fortified cereals)

این تحقیقات به مدت ۱۴ سال بروی ۲۳۱۱۹ مرد و ۳۵۶۱۱ زن در محدودۀ سنی ۴۰ تا ۷۹ سال در ژاپن صورت گرفت. محققین با بررسی نتایج این تحقیق، به ارزش ویتامین B-6  و فولات در کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی دست یافتند.

آن‌ها به بررسی ویتامین B12 و تأثیر آن نیز پرداختند اما چنین تأثیراتی را مشاهده نکردند.

محققین معتقدند که ویتامین B-6 و فولات با کاهش مقدار اسید آمینۀ هموسیستئین در خون سبب کاهش خطر مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی وسکتۀ مغزی میگردند.

محققین معتقدند که اسیدآمینۀ هموسیستئین باعث تخریب لایۀ داخلی سرخرگ‌ها می‌شود و ایجاد لخته را تسریع می‌نماید. بررسی و تحقیق بیشتری باید بروی ویتامین‌های گروه B صورت گیرد زیرا نتایج این تحقیقات در جمعیت آسیایی بررسی شده است بنابراین لازم است این تحقیقات در جمعیت‌های دیگر نیز بررسی گردد.

براساس دستورالعمل انستیتو داروی آمریکا که شاخه‌ای از آکادمی بین المللی علوم است بر اساس سن و جنس مقدار ویتامین B6 مورد نیاز روزانه از ۳/۱ تا ۷/۱ میلیگرم می‌باشد و در مورد فولات، باید از مصرف زیاد آن پرهیز کرد و در افراد بالغ مقدار مورد نیاز روزانه ۴۰۰ میکروگرم توصیه می‌شود.

منبع :webMED  Health news

 

 

post_apovital_Shayeetarin_forme_artrit_che_taghire_sakhtari_ra_dar

شایع ترین فرم آرتریت چه تغییرات ساختاری را در مفاصل ایجاد می‌کند؟

 

استئوآرتریت (OA) با تخریب پیشرونده ماتریکس غضروف شایع ترین فرم آرتریت است. امروزه استئوآرتریت به عنوان یکی از معضلات در حوزه سلامت است که بسیاری از زنان و مردان به ویژه بالای ۶۰ سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. افزایش سن، زمینه ژنتیکی، چاقی، التهاب از عوامل خطر بروز استئوآرتریت هستند. تغییرات ساختاری منجر به درد، خشکی، تورم و حساسیت مفاصل می‌شود که می‌تواند منجر به ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی در بیماران شود. درمان OA شامل درمان‌های دارویی و غیر دارویی است. درمان دارویی شامل استفاده از مسکن‌ها و داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) می‌باشند که می‌توانند نشانه‌های بیماری (نه علت اصلی) را درمان کنند. این داروها عوارض گوارشی و قلبی عروقی دارند. به همین دلیل اخیرا نسبت به درمان‌های دیگری توجه می‌شود که هم بتوانند نشانه‌های بیماری را بهبود بخشند و هم اینکه ایمنی بالایی داشته باشند و به خوبی تحمل شوند. گلوکزآمین و کندروئیتین از مهم‌ترین ترکیباتی هستند که به طور طبیعی در بدن وجود داشته و پروتئوگلیکان‌ها را می‌سازند. به نظر می‌رسد گلوکزآمین و کندروئیتین هر دو جذب شده  و به مفاصل می‌روند و باعث تسکین درد شده و میزان تخریب مفاصل و از دست دادن غضروف را کاهش می‌دهند. همچنین به عنوان ترکیبات محافظت کننده از غضروف‌ها به شمار می‌روند. کندروئیتین منجر به تسکین درد و بهبود عملکرد، رفع خشکی مفاصل می‌شود.

کلسیم:

این عنصر فراوان‌ترین ماده معدنی موجود در بدن انسان است که ۹۹% آن در استخوان‌ها و دندان‌ها و ۱% باقی مانده در خون، سلول‌های عصبی و سایر مایعات بدن یافت می‌شود. از آنجایی که کلسیم بخش عمده استخوان‌ها را تشکیل می‌دهد، دریافت روزانه آن برای داشتن استخوان‌های مستحکم و متراکم ضروری است. کمبود کلسیم در بزرگسالان منجر به استئوپروز (پوکی استخوان) و درنتیجه افزایش خطر شکستگی‌‌ها می‌شود. زنان (به ویژه بعد از یائسگی) بیشتر از مردان مستعد پوکی استخوان هستند. وقتی دریافت کلسیم کم باشد و یا کلسیم به خوبی جذب نشود بدن از ذخایر استخوانی کلسیم برای حفظ عملکردهای بیولوژیکی بدن استفاده می‌کند. از دست دادن توده استخوان به عنوان بخشی از فرآیند پیری اتفاق می‌افتد بویژه در زنان بعد از سن یائسگی که سطح هورمون استروژن در خونشان کاهش می‌یابد. ویتامین دی و کلسیم هر دو از پوکی استخوان در افراد مسن جلوگیری می‌کنند. استئوپروز با دریافت ناکافی کلسیم و ویتامین دی مرتبط است. ویتامین دی کافی باعث حفظ استحکام استخوان‌ها شده و از پوکی استخوان بویژه در افراد مسن، زنان یائسه پیشگیری می‌کند.

ویتامین D3:

ویتامین D3 با افزایش جذب کلسیم در روده‌ها و کاهش دفع از کلیه‌ها، برای رشد و استحکام استخوان‌ها ضروری است. کمبود ویتامین D3 باعث ضعف و شکنندگی استخوان‌ها شده و احتمال بروز استئوپروز (پوکی استخوان) را افزایش می‌دهد. به‌همین دلیل مکمل یاری با کلسیم و ویتامین D3 در زنان یائسه و مردان مسن‌تر منجر به افزایش توده استخوانی، کاهش خطر پوکی استخوان و شکستگی‌ها می‌شود. مکمل یاری با کلسیم بعلاوه ویتامین دی در کاهش شکستگی‌های استخوانی در افراد مسن موثر است.

منیزیم:

منیزیم ضمن کمک به افزایش جذب کلسیم در بدن، در تشکیل استخوان‌ها نیز موثر است. کمبود منیزیم یکی از عوامل پوکی استخوان به‌شمار می‌رود، زیرا منیزیم در تشکیل کریستال‌های استخوانی نقش اساسی دارد. مطالعات نشان داده‌اند که افزایش دریافت منیزیم هم از راه غذا و هم از راه مکمل، تراکم استخوانی را به‌ویژه در زنان یائسه و سالمندان افزایش می‌دهد. منیزیم در ساخت استخوان و اثر فعالیت سلول‌های استخوان ساز و استخوان شکن نقش دارد. منیزیم بر عملکرد هورمون‌های  پاراتیروئیدی و ویتامین دی اثر می‌گذارد که هر دو در هموستاز استخوانی نقش دارند. چندین مطالعه اثرات مثبتی را بین دریافت منیزیم و تراکم توده استخوانی هم در مردان و هم در زنان پیدا کرده اند. یافته‌های بعضی از مطالعات نشان می‌دهد که زنان مبتلا به استئوپروز سطوح پایینتری از منیزیم نسبت به زنان غیر مبتلا دارند. درنتیجه کمبود منیزیم می‌تواند عامل خطری برای پوکی استخوان باشد. کاهش منیزیم سرم در افراد مکبتلا به استئوپروز و اختلالات استخوانی دیده شده است. تخلیه منیزیم بر متابولیسم استخوانی موثر است و منجر به کاهش سطح ویتامین دی در خون، مقاومت به ویتامین دی و اختلال رشد استخوان در بیماران جوان و استئوپروز در سالمندان می‌شود.

مس:

مس برای تشکیل کلاژن و الاستین که پروتئین‌های اصلی بافت پیوندی هستند ضروری است. کمبود مس اختلالات بافت پیوندی، کاهش مینرالیزاسیون استخوان و پوکی استخوان را به دنبال دارد. عنصری مهم در شکل گیری بافت همبند و رشته های الاستین غضروف‌های مفصلی به شمار می‌رود.

منگنز:

منگنز در تشکیل بافت‌های پیوندی و اسکلتی نقش دارد و دریافت آن به همراه کلسیم، روی و مس منجر به افزایش تراکم استخوانی می‌شود. منگنز برای فعالیت انزیم‌های درگیر در استخوان سازی ضروری است. منگنز در ساخت استخوان نقش دارد. منگنز برای عملکرد چندین آنزیم درگیر در ساخت استخوان مهم است. در یک مطالعه که ۴۰ زن در سن یائسگی بررسی شدند سطح سرمی منگنزشان با تراکم توده استخوانی ارتباط مثبت و با میزان شکستگی‌ها ارتباط منفی وجود داشت.

روی:

روی یکی از مهم‌ترین مواد معدنی موجود در استخوان است و نقش مهمی در تحریک سلول‌های استخوان ساز، مینرالیزاسیون و در نهایت استحکام استخوان‌ها ایفا می‌کند. از عوارض کمبود روی، کاهش تراکم استخوان‌ها و دندان‌ها و توقف رشد جسمی و ذهنی است. یکی از عناصر موجود در بافت استخوانی است که به استحکام استخوان‌ها و حفظ سلامت عضلات کمک می‌کند. روی برای فعالیت آنزیم‌های دخیل در استخوان سازی نقش دارد، به همین دلیل باعث افزایش توده استخوانی می‌شود.

ویتامین C:

ویتامین سی برای ساخت کلاژن که پروتئین اصلی بافتهای پیوندی است (غضروف، ماتریکس استخوان و تاندون‌ها) ضروری است. ورزش منظم و دریافت ویتامین سی و کلسیم کافی برای حفظ سلامت استخوان‌ها در طول زندگی ضروری است.

زنجبیل برای تسکین درد ناراحتی‌های اسکلتی-عضلانی استفاده می‌شود. زنجبیل حاوی ترکیبات بیولوژیکی فعالی است که مهم‌ترین آن‌ها جینجرول می‌باشد. زنجبیل خاصیت ضدالتهابی دارد. زنجبیل می‌تواند درد و ناتوانی را در بیماران کاهش دهد. زنجبیل به عنوان ضد انعقاد بوده و برای بیمارانی که وارفارین دریافت می‌کنند مهم است. اثر سینرژیک بین زنجبیل و نیفدیپین بر تجمع ضد پلاکتی دارد.

منابع:

Effectiveness and safety of glucosamine and chondroitin for the treatment of osteoarthritis: a meta-analysis of randomized controlled trials

 

apovital 27-7-99 carbohidrat post-01

عنصر مهم در متابولیسم کربوهیدرات‌ها، پروتئین و چربی‌ها چیست؟

کروم یکی از عناصر کمیاب است که به‌صورت طبیعی در بسیاری از غذاها و مکمل‌های غذایی وجود دارد. جذب کروم پیکولینات بیشتر از سایر انواع آن است. مهمترین نقشی که برای کروم شناخته شده تقویت عملکرد انسولین و در نتیجه تاثیر بر متابولیسم کربوهیدرات‌ها، پروتئین و چربی‌ها است، هرچند مکانیسم دقیق این فعالیت‌ها ناشناخته مانده است.

کروم در کبد، طحال، بافت‌های نرم و استخوان تجمع می‌یابد.

منابع کروم:

کروم در بسیاری از غذاها ازجمله انواع گوشت‌ها، صدف، جگر، میوه‌ها، سبزیجات، مغزها، ادویه‌ها، وجود دارد. صدف، جگر و سیب زمینی مقادیر زیادی کروم دارند. غلات کامل نیز حاوی کروم هستند اما تصفیه آن‌ها موجب جدا شدن کروم همراه با جوانه و سبوس می‌شود.

مقادیر کروم در مواد غذایی بسته به شرایط قلیمی (آب و خاک) منطقه و همچنین فرآیندهای کشاورزی و تولید متفاوت است. بسیاری از مکمل‌های مولتی ویتامینی حاوی کروم هستند، همچنین مکمل کروم به صورت تک دوز نیز وجود دارد.

کمبود کروم منجر به مقاومت به انسولین و بروز برخی اختلالات لیپیدی می‌شود که با مکمل کروم بهبود می‌یابند. برخی مطالعات اپیدمیولوژیک سطوح پایین بافتی کروم را در بیماران دیابتی نشان می‌دهند.

کمبود کروم:

کمبود کروم در جمعیت‌های سالم مشاهده نشده است و نشانه‌های کمبود نیز به‌صورت قطعی مشخص نشده‌اند. تنها در افرادی که تحت تغذیه وریدی کامل (TPN) طولانی مدت یوده‌اند، عوارض متابولیک و نورولوژیک آن ازجمله هایپرگلایسمی، گلیکوزوریا، کاهش وزن بی‌دلیل، نوروپاتی محیطی، عدم تحمل به گلوکز و یا گیجی دیده شد. این اثرات با مقادیر فارماکولوژیک کروم تخفیف یافتند.

کروم و سلامتی:

اختلال در تحمل گلوکز و دیابت:

از آنجایی که ممکن است کروم عملکرد انسولین را تقویت کند مطالعات بررسی می‌کنند که آیا افزایش دریافت کروم خطر اختلال تحمل به گلوکز را کاهش می‌دهد یا خیر. یکی از مطالعات مداخله‌ای مشهور که اثر مکمل کروم را بر بیماران دیابت نوع ۲ بررسی کرده در سال ۱۹۹۷ بوده است. ۱۸۰ بزرگسال ۳۵-۶۵ ساله مبتلا به دیابت نوع ۲ ۱۰۰ mcg و mcg 500 کروم پیکولینات و گروهی دارونما، دو بار در روز به مدت ۴ ماه دریافت کردند. شرکت کنندگانی که ۱۰۰۰ mcg کروم در روز دریافت کردند به طور قابل توجهی غلظت گلوکز ناشتا سرم‌شان پایین‌تر از افرادی بود که ۲۰۰ mcg کروم و یا دارونما مصرف می‌کردند. در مقایسه با دارونما هم ۲۰۰ mcg و هم ۱۰۰۰ mcg کروم در روز غلظت انسولین ناشتا را کاهش داد. هموگلوبین A1c  (HbA1c)  بعد از ۴ ماه به طور قابل توجهی در شرکت کنندگانی که ۲۰۰ و ۱۰۰۰ mcg کروم دریافت می‌کردند کاهش یافت. در کل زمانیکه کروم بعنوان یک درمان کمکی استفاده شد گلوکز ناشتا و HbA1c پلاسما به‌ آرامی کاهش یافت.

بعضی از مطالعات نشان می‌دهند که پاسخ به مکمل کروم ممکن است در افراد متفاوت باشد و در افرادی که مقاومت به انسولین شدیدتر و کنترل گلایسمیک ضعیف‌تری دارند مفیدتر باشد. یک مطالعه شامل ۶۳ بزرگسال مبتلا به سندروم متابولیک است که ۵۰۰ mcg  کروم پیکولینات را ۲ بار در روز به مدت ۱۶ هفته دریافت کردند. در مقایسه با دارونما مکمل کروم به طور قابل توجهی پاسخ انسولین به گلوکز را افزایش می‌دهد

سندروم متابولیک گروهی از عوامل خطر از جمله چاقی شکمی، تری‌گلیسرید بالا، HDL پایین، فشار خون بالا و افزایش سطح گلوکز ناشتا خون است که خطر بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت و سکته مغزی را افزایش می‌دهد. مقاومت به انسولین یک جزء اصلی از سندروم متابولیک است و هدف درمانی مهمی برای مداخلات تغذیه‌ای این بیماری محسوب می‌شود.

سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS):

این سندروم یک اختلال اندوکراین رایج است که زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ناباروری، چاقی، دیس‌لیپیدمی، هایپرآندروژنیسم، افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی مشخص می‌شود. در یک آنالیز با ۳۵۱ بزرگسال، تجویز روزانه ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ mcg  کروم برای ۸ تا ۲۴ هفته بررسی شد.

کروم به طور قابل توجهی نمایه توده بدنی (BMI) را تا ۲٫۳۷ kg/m2 و سطح تستوسترون آزاد را تا  ۰٫۵۲ pg/mL در مقایسه با دارنما کاهش داد. یک مطالعه مروری دیگر که ۸ هفته تا ۶ ماه طول کشید ۲۶۸ زن مبتلا به PCOS بررسی شدند و به گروهی مکمل کروم ۲۰۰−۱,۰۰۰ mcg و  به گروهی دیگر دارونما و گروهی دیگر متفورمین داده شد. مکمل کروم توانست به طور قابل توجهی معیارهای مقاومت به انسولین را کاهش دهد.

دیس لیپیدمی:

مطالعات زیادی ارتباط بین دریافت کم کروم و افزایش سطح کلسترول را نشان داده‌اند. به همین دلیل محققان فرضیه داده‌اند که مکمل کروم سطح لیپید خون را بهبود می‌دهد. در مطالعه ۸ هفته‌ای با ۴۰ زن مبتلا به PCOS ، ۲۰۰ mcg کروم به صورت پیکولینات سطح تری‌گلیسرید و کلسترول سرم را به طور قابل توجهی نسبت به دارونما کاهش می‌دهد. اما بعضی مطالعان نشان می‌دهد که کروم میزان HDL  را افزایش می‌دهد و تری‌گلیسرید را کاهش.

یک متاآنالیز در سال ۲۰۱۹ اثر مکمل کروم بر شاخص‌های تن سنجی را در افراد دچار چاقی و اضافه وزن بررسی کرد. شرکت‌کنندگانی که مکمل کروم را دریافت ‌کردند به طور قابل توجهی وزن بیشتری نسبت به دارونما از دست دادند (۰٫۷۵ kg)،  ۰٫۴۰ kg/m2از نمایه توده بدنی‌شان (BMI ) کاهش یافت و ۰٫۶۸% از چربی بدنیشان کم شد.

خطرات دریافت بیش از حد کروم بر سلامتی:

مصرف بیش از حد کروم عوارض جانبی ندارد اما باز هم باید احتیاط کرد. افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی و کبدی ممکن است مستعد عوارض مصرف بیش از حد کروم باشند. کاهش وزن، کم‌خونی، ترومبوسایتوپنی، اختلال عملکرد کبد، نارسایی کلیه، درماتیت، سرطان و هایپوگلایسمی از عوارض مسمومیت با کروم می‌توانند باشند.

بعضی از داروها با کروم تداخل دارند:

انسولین: کروم ممکن است حساسیت به انسولین را افزایش دهد.  مصرف همزمان کروم با انسولین ممکن است خطر هایپوگلایسمی را افزایش دهد.

متفورمین و سایر داروهای ضد دیابت: مکمل کروم ممکن است سطح گلوکز خون را کاهش دهد. بنابراین مکمل کروم ممکن است اثرات افزاینده با متفورمین و سایر داروهایس ضد دیابتی داشته باشد و خطر هایپوگلایسمی را افزایش دهد.

لووتیروکسین: یک مطالعه نشان داد که مصرف کروم پیکولینات همزمان با لووتیروکسین، جذب لووتیروکسین را تا بیش از ۶ ساعت کاهش می‌دهد.

 

Apovital_post_zarorat_yod_baraye_roshd_sistem_asabi_&_ostekhani

ضرورت ید برای رشد سیستم عصبی و استخوانی در جنین و نوزاد

 

ید:

مکمل یاری به پیشگیری از عوارض کمبود عناصر حیاتی و حفظ سلامت جامعه کمک می‌کند.

ید جزئی ضروری از هورمون‌های تیروئیدی است، این هورمون‌ها بسیاری از عملکردهای حیاتی بدن از جمله ساخت پروتئین و فعالیت‌های آنزیمی را تنظیم می‌کنند، بعلاوه برای رشد سیستم عصبی و استخوانی در جنین و نوزاد نیز ضروری هستند. کمبود ید در کودکان با ضعف شناختی همراه بوده و کاهش سطح هورمون‌های تیروئیدی در بدن ضعف و خستگی را به‌دنبال دارد. همچنین بارداری تغییراتی در وضعیت فیزیولوژیک و هورمونی مادر ایجاد می‌شود که بروز عوارضی نظیر کم کاری و پرکاری تیروئید را سبب شده و بر روی مادر و جنین تاثیرات جدی می‌گذارد. در دوران بارداری تغییراتی در وضعیت فیزیولوژیک و هورمونی مادر ایجاد می‌شود که بروز عوارضی نظیر کم کاری و پرکاری تیروئید را سبب شده و بر روی مادر و جنین تاثیرات جدی می‌گذارد.  دریافت ید در دوران بارداری را برای مادر و تکامل جنین بسیار مهم و موثر دانست. در سه ماهه اول بارداری، جنین به هورمون‌های مادر بسیار وابسته است و بعد از این مدت جنین برای رشد خود غده تیروئید تولید می‌کند که برای تولید میزان زیادی ید نیاز دارد و باید آن را از طریق مادر دریافت کند. به دلیل کمبود ید در دوران بارداری، ساخت هورمون تیرویید برای رشد و تکامل جنین کم می‌شود و این امر می‌تواند باعث کم کاری مادرزادی تیروئید، اختلال در رشد مغز و دستگاه عصبی جنین شود. همچنین به دنیا آمدن کودکان عقب افتاده ذهنی از عوارض کمبود ید است. پرکاری و کم کاری تیروئید در دوران بارداری با علایم، معاینه فیزیکی و آزمایش خون تشخیص داده می‌شود. همچنین برای اندازه‌گیری سطح هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH)، هورمون‌های تیروئید T4 و برای پرکاری تیروئید نیز اندازه‌گیری T3 انجام می‌شود. پرکاری تیروئید باعث نارسایی قلبی، مرگ داخل رحمی جنین و مسمومیت مادر در دوران بارداری می‌شود. همچنین کم کاری تیروئید باعث تغییر در تکامل عصبی جنین و ایجاد فشار خون در مادر می‌شود. ز آنجایی که تیروئید با استفاده از ید به ساختن هورمون تیروئید می‌پردازد، ید یک ماده معدنی مهم برای مادر در دوران بارداری است، بنابراین در دوران بارداری باید به اندازه کافی در رژیم غذایی ید دریافت شود. با توجه به تغییر در عملکرد تیروئید رژیم غذایی خاصی توصیه نمی‌شود و اگر درمان دارویی جواب ندهد، در زمان خاصی فرد جراحی می‌شود و توصیه می‌شود که در سه ماهه دوم بارداری این عمل انجام شود که خطر سقط جنین کمتر باشد. همچنین ید رادیواکتیو در زمان بارداری ممنوع است. توصیه می‌شود زنانی که قبل از بارداری یا در زمان بارداری، کم کاری تیروئید دارند با تجویز پزشک معالج هر چهار هفته یک بار آزمایش تیروئید انجام دهند تا از مقدار طبیعی هورمون‌های تیروئید آگاهی یابند.

 

Apovital_Che_kasani_dar_maraz_khatare_kambood_vitamin_b12_gharar

چه کسانی در معرض خطر کمبود ویتامین B12 قرار دارند؟

 

بسیاری از سالمندان، در معده‌شان هیدروکلریک اسید کافی برای جذب B12 موجود در غذاها ندارند. به‌همین دلیل افراد بالای ۵۰ سال باید ویتامین B12 بیشتری از طریق غذاهای غنی‌شده و یا مکمل‌ها دریافت کنند، چرا که در بسیاری از موارد بدن آن‌ها نمی‌تواند این ویتامین را به اندازه کافی جذب کند.

افرادی که به هر دلیلی اسید معده‌شان کم است (هیپوکلریدریا/ آکلریدریا).

افرادی که به اندازه کافی فاکتور داخلی معده برای جذب ویتامین B12 را تولید نمی‌کنند، به‌دلیل کمبود این ویتامین دچار کم‌خونی پرنیشیوز (کشنده) می‌شوند.

افرادی که جراحی‌های معدی- روده‌ای همچون جراحی‌های کاهش وزن انجام داده‌اند و یا افرادی که اختلالات گوارشی مانند بیماری کرون یا سلیاک دارند، B12 کمتری جذب می‌کنند.

منبع ویتامین B12 غذاهای حیوانی است و غذاهای گیاهی این ویتامین را ندارند. به‌همین دلیل افرادی که رژیم‌ غذایی‌شان بر پایه گیاهخواری است دچار کمبود B12 می‌شوند. فرزندان مادران باردار و یا شیردهی که گیاهخوار هستند نیز ممکن است کمبود B12 داشته باشند.

APOVITAL 16-7-99 post-01

کمبود ویتامین B12 چه پیامدهایی برای سلامتی دارد؟

 

 

ویتامین B12 یکی از ویتامین‌های محلول در آب است که در بدن وظایف مهمی از جمله ساخت DNA، تنظیم متابولیسم و حفظ و نگهداری سلول‌های عصبی و خونی بر عهده دارد.

کمبود انرژی: به‌علت نقش ویتامین B12 در متابولیسم انرژی، کمبود این ویتامین باعث ضعف، خستگی، بی‌اشتهایی، کاهش وزن، یبوست و افت عملکرد ورزشی می‌شود.

کم‌خونی مگالوبالاستیک: کمبود B12 تقسیم سلولی و ساخت DNA را به‌ویژه در سلول‌های با سرعت تکثیر بالا در مغز استخوان تحت تاثیر قرار می‌دهد. به‌همین دلیل در این بیماران تولید گلبول‌های قرمز مختل شده و فرد دچار کم‌خونی مگالوبلاستیک می‌شود. در کم‌خونی مگالوبلاستیک تعداد گلبول‌های قرمز کمتر اما اندازه‌شان بزرگتر از حد نرمال است.

بیماری‌های قلبی: ویتامینB12  همراه با فولیک اسید و ویتامین B6 در متابولیسم هموسیستئین نقش دارد، هموسیستئین ترکیبی است که باعث افزایش خطر حمله‌های قلبی و سکته مغزی می‌شود. کمبود B12، افزایش سطح هموسیستئین خون و درنتیجه بروز بیماری‌های قلبی عروقی را به‌همراه دارد.

اختلالات عصبی: کمبود این ویتامین ممکن است به سیستم عصبی نیز آسیب برساند، حتی در افرادی که کم‌خونی ندارند. در موراد شدید کمبود B12، مشکلات عصبی همچون بی‌حسی و مور مور شدن دست‌ها و پاها، عدم تعادل، افسردگی، گیجی، زوال عقل، آلزایمر و احساس درد در دهان و زبان اتفاق میفتد. متاسفانه بعضی از عوارض عصبی ناشی از کمبود B12 برگشت‌ناپذیر اند، به‌همین دلیل تشخیص و درمان هرچه سریعتر آن ضروری است.

کمبود ویتامین B12 در نوزادان، نارسایی رشد، مشکلات حرکتی و کم‌خونی مگالوبلاستیک را به‌دنبال دارد.

 

داروهای زیر می‌توانند جذب B12 را در بدن کاهش دهند و بهتر است با فاصله زمانی از این مکمل مصرف شوند:

  • کلرامفنیکل
  • داروهای مهارکننده پمپ پروتون از جمله امپرازول و لانزوپرازول و همچنین داروهای رانیتیدین، فاموتیدین و سیمتیدین که برای کاهش اسید معده و درمان زخم‌های معده مورد استفاده قرار می‌گیرند.
  • متفورمین

ویتامین B12 یوروویتال حاوی ۵۰۰ µg ویتامین B12

 

  • کمک به ساخت گلبول‌های قرمز و پیشگیری از کم‌خونی مگالوبلاستیک
  • کمک به تنظیم متابولیسم طبیعی بدن، حفظ انرژی و جلوگیری از ضعف و خستگی ناشی از کمبود B12
  • جلوگیری از بروز بیماری‌های قلبی و اختلالات عصبی (زوال عقل، آلزایمر و افسردگی) ناشی از کمبود B12
  • تامین ویتامین B12 مورد نیاز در سالمندان، گیاهخواران و افراد مبتلا به هیپوکلریدریا/ آکلریدریا
APOVITAL 13-7-99 post-01

آیا کمبود سلنیوم منجر به تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌شود؟

سلنیوم یک ماده معدنی است که در خاک، آب و بسیاری از غذاها یافت می‌شود و نقش‌های مهمی را در بدن ایفا می‌کند. این ماده معدنی یک آنتی اکسیدان قوی است که از سلول‌ها در برابر آسیب رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند. چرا که این رادیکال‌های آزاد اضافی به سلول‌ها آسیب رسانده و در نهایت طی زنجیره‌ای از اتفاقات باعث بروز بیماری‌های مزمنی همچون بیماری‌های قلبی عروقی، آلزایمر، سرطان، پیری زودرس و سکته مغزی می‌شوند. آنتی اکسیدان‌هایی همچون سلنیوم قطع کننده این زنجیره هستند و از این طریق باعث حفظ سلامت سلول‌ها و در نهایت سلامت بدن می‌شوند. همچنین سلنیوم با داشتن خواص آنتی اکسیدانی، روند پیری سلول‌های پوست را کند کرده و به حفظ سلامت پوست کمک می‌کند. سلنیوم یک ماده معدنی است که در خاک، آب و بسیاری از غذاها یافت می‌شود و نقش‌های مهمی را در بدن ایفا می‌کند. این ماده معدنی یک آنتی اکسیدان قوی است که از سلول‌ها در برابر آسیب رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند. چرا که این رادیکال‌های آزاد اضافی به سلول‌ها آسیب رسانده و در نهایت طی زنجیره‌ای از اتفاقات باعث بروز بیماری‌های مزمنی همچون بیماری‌های قلبی عروقی، آلزایمر، سرطان، پیری زودرس و سکته مغزی می‌شوند. آنتی اکسیدان‌هایی همچون سلنیوم قطع کننده این زنجیره هستند و از این طریق باعث حفظ سلامت سلول‌ها و در نهایت سلامت بدن می‌شوند. همچنین سلنیوم با داشتن خواص آنتی اکسیدانی، روند پیری سلول‌های پوست را کند کرده و به حفظ سلامت پوست کمک می‌کند.
این ماده معدنی نقش مهمی در سلامت سیستم ایمنی نیز ایفا می‌کند. سلنیوم با خاصیت آنتی اکسیدانی،‌ به کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب کمک کرده و سیستم ایمنی را تقویت می‌کند. مطالعات نشان می‌دهند که افزایش سطح سلنیوم خون با بهبود پاسخ‌های ایمنی مرتبط است. از طرف دیگر کمبود آن، به سلول‌های ایمنی آسیب رسانده و منجر به تضعیف عملکرد سیستم ایمنی می‌شود.
از آنجایی که بافت تیروئید سلنیوم بالایی نسبت به سایر ارگان‌های بدن دارد این ماده معدنی برای عملکرد بهتر غده تیروئید ضروری است و نقش مهمی در ساخت هورمون فعال تیروئید (T3) به عهده دارد. کمبود سلنیوم با بیماری‌هایی همچون تیروئیدیت هاشیماتو (نوعی از هیپوتیروئیدیسم خودایمن) مرتبط بوده و مکمل آن می‌تواند اثرات مفیدی بر این بیماران داشته باشد. همچنین سلنیوم برای تولیدمثل ضروری است و کمبود شدید آن باعث ناباروری در مردان می‌شود. مصرف مکمل سلنیوم به‌همراه ویتامین C و E تحرک، تعداد و بهبود مورفولوژی اسپرم را افزایش داده و در نتیجه باعث تقویت قدرت باروری می‌شود.

 

برای عضویت در خبرنامه ایمیل خود را وارد کنید

آپوویتال (Apovital) یکی از بهترین برندهای مکمل غذایی آلمانی است که محصولاتش را با کیفیت بالا به مصرف کنندگانش در سراسر دنیا عرضه می کند.

کانال تلگرام

۹۸-۲۱-۷۵۹۴۸+

Hosted And Designed By PPAHost.org