آلفا‌لیپوئیک‌اسید:

در بدن نقش‌های آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی دارد. آلفا‌لیپوئیک‌اسید باعث پیشگیری از آسیب‌های ناشی از افزایش سن بر پوست و سیستم عصبی شده و به درمان نوروپاتی در بیماران مبتلا به دیابت کمک می‌کند.

آلفالیپوئیک‌اسید (ALA) یک آنتی‌اکسیدان مشتق از اسید‌کاپریلیک است. این ماده در میتوکندری سنتز می‌شود و به‌عنوان یک کوفاکتور نقش اساسی دارد و به تجزیه مواد مغذی آنزیمی کمک می‌کند.  متشکل از یک گروه عملکردی دیتیول است که با کاهش فرم‌های اکسید شده دیگر آنتی‌اکسیدان‌ها، گونه‌های واکنش‌پذیر اکسیژن (ROS) را از بین می‌برد. ترکیب ارگانو سولفور در سال ۱۹۳۷ هنگامی کشف شد که دانشمندان نوعی باکتری را کشف کردند که از آب سیب‌زمینی برای تولید مثل استفاده می‌کند.

اخیراً به عنوان یک آنتی‌اکسیدان شهرت پیدا کرده است. دی هیدرولیپوات در شکل کاهش یافته خود واکنش نشان می‌دهد و ROS را خنثی می‌کند، مانند رادیکال‌های سوپراکسید‌، اکسیژن تک و رادیکال‌های هیدروکسیل. بنابراین، در چندین شرایط مرتبط با استرس اکسیداتیو مانند ایسکمی جریان خون مجدد یا آسیب تابش بسیار مفید است.

ثانیاً ، مطالعات بی‌شماری از نقش ALA در درمان نوروپاتی دیابتی به شدت پشتیبانی کرده‌اند. این کار را با تقویت گشاد‌شدن عروق وابسته به اندوتلیوم با واسطه اکسید‌نیتریک انجام می‌دهد، بنابراین گردش خون در بیماران مبتلا به پلی نوروپاتی دیابتی را بهبود می‌بخشد. بعلاوه، نشان داده شده است که ALA هنگام استفاده از آووکادو، دانه‌های سویا و تولید پروستاگلاندین E-2 را که سیتوکین اصلی در پاتوژنز التهاب است، مهار می‌کند.

همچنین، ALA دارای یک خاصیت عالی کلات آهن است. گروه‌های تیول موجود در ALA وظیفه کلات‌زدن آهن‌ها را بر عهده دارند. با افزایش سطح گلوتاتیون در داخل سلول‌ها، ALA و دی هیدرولیپوات سموم مختلف، به‌ویژه فلزات سمی را در بدن دفع می‌کنند. اسید‌لیپوئیک به طور ترجیحی به روی، سرب و مس متصل می‌شود. از طرف دیگر، دی‌هیدرولیپوات با Fe ، Zn ، Hg ،  Pb و Cu کمپلکس تشکیل می‌دهند.

تاکنون،ALA قوی‌ترین شواهد از اثر درمانی آن در نوروپاتی دیابتی و شرایط استرس اکسیداتیو دارد. هنوز هم نیاز به مطالعات بیشتر در مورد مزایای آن در سایر شرایط مانند HIV / AIDS ، بیماری کبدی و کاهش وزن وجود دارد. طبق FDA ، گزارش شده است که ALA ایمن و مثر است و موارد امیدوار کننده ای وجود دارد که می‌تواند در مطالعات آینده مورد بررسی قرار گیرد.

 

مدیریت:

ALA به صورت مکمل خوراکی و تزریق داخل وریدی در دسترس است. مطالعات فرض می‌کنند که خواص درمانی امیدوار کننده در چندین شرایط، از جمله دیابت نوع ۱ و ۲٫

خوراکی: داده‌ها نشان می‌دهد مکمل خوراکی روزانه ۳۰۰ میلی گرم ALA طی ۳ ماه به ترتیب بینایی عملکردی را در بیماران نوع ۱ و نوع ۲ حفظ و بهبود می‌بخشد.

تزریق داخل وریدی: این مطالعه شواهدی را برای درمان IV 600 میلی گرم روزانه در بهبود علائم نوروپاتیک مثبت و نقص نوروپاتیک نشان می‌دهد.

 

عوارض جانبی:

ALA یک مکمل ایمن و بدون هیچگونه تأثیر جانبی محسوب می‌شود. یک مطالعه از ایمنی دارویی که در آن یک فرد بالغ می‌تواند حداکثر ۲۴۰۰ میلی گرم مصرف کند بدون اینکه عارضه جانبی مضر داشته باشد، حمایت می‌کند. دوزهای بالای ALA توصیه نمی‌شود زیرا هیچ مزیت اضافی ندارد.

تاکنون، مطالعات کمی ایمنی مکمل ALA را در زنان باردار یا کودکان تجزیه و تحلیل کرده اند. بنابراین، به این جمعیت‌ها توصیه می‌شود که هنگام ارائه مصرف ALA، با ارائه دهندگان خدمات بهداشتی خود مشورت کنند.

 

موارد منع مصرف:

مطالعات بسیار کمی در مورد موارد منع مصرف ALA وجود داشت. اما، به دلیل اثرات سوverse ALA بر روی حیوانات و به‌دلیل اثرات فیزیولوژیکی ALA، در صورت داشتن شرایط زیر باید قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید:

بیماری کبد

مصرف مقادیر زیاد الکل

دیابتی (ALA باعث کاهش قند خون می شود)

یک اختلال تیروئید ، یا کمبود تیامین.

 

مسمومیت:

به طور کلی ALA به عنوان یک داروی بی‌خطر در نظر گرفته می‌شود. دوز روزانه ۲۰۰ تا ۲۴۰۰ میلی‌گرم در روز ALA بدون عوارض جانبی بی‌خطر تلقی می‌شود. با این‌حال‌، هیچ دوز ایمنی در کودکان گزارش نشده است.

 

 

از آنجایی که کروم می‌تواند عملکرد انسولین را تقویت ‌کند مطالعات در حال بررسی این موضوع هستند که آیا افزایش دریافت کروم خطر عدم تحمل به گلوکز را کاهش می‌دهد یا خیر.

یکی از مطالعات مداخله‌ای مشهور در سال ۱۹۹۷ اثر مکمل کروم را بر بیماران دیابت نوع ۲ بررسی کرده است. نتایج این مطالعه نشان داد که مکمل یاری با کروم غلظت گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و هموگلوبین A1c  (HbA1c) را در بیماران مبتلا به دیابت کاهش می‌دهد. در مطالعه‌ای دیگر نیز کروم باعث بهبود پاسخ انسولین به گلوکز در بزرگسال مبتلا به سندروم متابولیک شد. (سندروم متابولیک گروهی از عوامل خطر از جمله چاقی شکمی، تری‌گلیسرید بالا، HDL پایین، فشار خون بالا و افزایش سطح گلوکز ناشتا خون است که خطر بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت و سکته مغزی را افزایش می‌دهد. مقاومت به انسولین یک جزء اصلی از سندروم متابولیک است و کنترل آن هدف درمانی مهمی برای این بیماری محسوب می‌شود).

البته بعضی از مطالعات نشان می‌دهند که پاسخ به مکمل کروم ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد، احتمالا این مکمل در افرادی که مقاومت به انسولین شدیدتر و کنترل گلایسمیک ضعیف‌تری دارند موثرتر است.

کروم یکی از عناصر کمیاب است که به‌ صورت طبیعی در بسیاری از غذاها و مکمل‌های غذایی وجود دارد. مهمترین نقشی که برای کروم شناخته شده تقویت عملکرد انسولین و در نتیجه تاثیر بر متابولیسم کربوهیدرات‌، پروتئین و چربی‌ است. هرچند مکانیسم دقیق این فعالیت‌ها ناشناخته مانده اما باعث شده توجهات زیادی به سمت این ماده معدنی معطوف شود. ملح پیکولینات کروم جذب بیشتری نسبت به سایر املاح آن دارد.

 

منابع کروم:

کروم در بسیاری از غذاها از جمله انواع گوشت‌ها، صدف، جگر، سبزیجاتی مانند سیب زمینی، مغزها، مخمر آبجو، آبجو و شراب وجود دارد. غلات کامل نیز حاوی کروم هستند اما تصفیه آن‌ها موجب جدا شدن کروم همراه با جوانه و سبوس می‌شود.

مقادیر کروم در مواد غذایی بسته به شرایط قلیمی (آب و خاک) منطقه و همچنین فرآیندهای کشاورزی و تولیدی متفاوت است. بسیاری از مکمل‌های مولتی ویتامینی حاوی کروم هستند، همچنین مکمل کروم به صورت تک دوز نیز وجود دارد.

کمبود کروم منجر به مقاومت به انسولین و بروز برخی اختلالات لیپیدی می‌شود که این علائم با مکمل کروم تسکین می‌‌یابند. برخی مطالعات اپیدمیولوژیک سطوح پایین بافتی کروم را در بیماران دیابتی نشان می‌دهند.

 

بعضی از داروها با کروم تداخل دارند:

• انسولین
• متفورمین و سایر داروهای ضد دیابت
• لووتیروکسین

مصرف همزمان کروم با انسولین، متفورمین و سایر داروهای ضد دیابت ممکن است خطر هایپوگلایسمی را افزایش دهد. همچنین مصرف همزمان کروم با لووتیروکسین نیز توصیه نمی‌شوند به همین دلیل مکمل کروم با فاصله زمانی از این داروها استفاده شود. مصرف لووتیروکسین با کروم با ۶ ساعت فاصله زمانی باشد.

 

کروم و بهبود سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS):

این سندروم یک اختلال اندوکراین رایج است که زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می‌دهد و با ناباروری، چاقی، دیس‌لیپیدمی، هایپرآندروژنیسم، افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی مشخص می‌شود. در مطالعه‌ای که اثر مکمل کروم در زنان مبتلا به سندروم بررسی شد، کروم به طور قابل توجهی نمایه توده بدنی (BMI) را تا ۲٫۳۷ kg/m2 و سطح تستوسترون آزاد را تا  ۰٫۵۲ pg/mL در مقایسه با دارنما کاهش داد. در مطالعه‌ای دیگر نیز مکمل کروم توانست معیارهای مقاومت به انسولین را کاهش دهد.

 

دیس لیپیدمی:

مطالعات زیادی ارتباط بین دریافت کم کروم و افزایش سطح کلسترول را نشان داده‌اند. به همین دلیل محققان این فرضیه را مطرح کرده‌اند که مکمل کروم می‌تواند سطح لیپید خون را بهبود ‌بخشد. نتایج بعضی مطالعات نشان می‌دهند کروم سطح تری‌گلیسرید را کاهش و HDL  را افزایش می‌دهد.

 

کاهش وزن:

یک متاآنالیز در سال ۲۰۱۹ اثر مکمل کروم بر وزن را در افراد دچار چاقی و اضافه وزن بررسی کرد. شرکت‌کنندگانی که مکمل کروم را دریافت ‌کردند وزن بیشتری نسبت به گروه دارونما از دست دادند (۰٫۷۵ kg). همچنین  ۰٫۴۰ kg/m2از نمایه توده بدنی‌ (BMI ) و ۰٫۶۸% از چربی‌شان کاهش یافت.

 

منابع:

Elevated Intakes of Supplemental Chromium Improve Glucose and Insulin Variables in Individuals With Type 2 Diabete

 

 

 

 

اینوزیتول یک ترکیب شبه ویتامین است که در بسیاری از غذاهای گیاهی و حیوانی یافت می‌شود. در پنجاه سال اخیر بارداری با افزایش خطر ابتلا به دیابت همراه است. بارداری به صورت فیزیولوژیک مقاومت به انسولین را افزایش می‌دهد، که این مقاومت به انسولین با افزایش التهاب و استرس اکسیداتیو در بدن مرتبط بوده و باعث تغییر در متابولیسم گلوکز و درنتیجه دیابت می‌شود. اگر مقاومت به انسولین کنترل نشود اثرات مضری بر مادر و جنین دارد. برای کنترل و درمان مقاومت به انسولین و افزایش قند خون در دوران بارداری تنها رژیم غذایی تنظیم شده و استفاده از انسولین مجاز است. در سال‌های اخیر استفاده از مکمل اینوزیتول و آنتی اکسیدان‌ها در بعضی از مطالعات آزمایشگاهی اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی داشته و منجر به افزایش حساسیت به انسولین می‌شود.

 

اینوزیتول با افزایش حساسیت به انسولین خطر ابتلا به دیابت بارداری را کاهش می‌دهد. همچنین مصرف اینوزیتول به همراه فولیک اسید در دوران بارداری خطر تولد نوزاد نارس را کاهش می‌دهد، به ویژه در زنانی که در معرض خطر ابتلا به دیابت بارداری هستند. تجویز اینوزیتول در دوران بارداری ایمن است و در دوزهای پایین‌تر از دوازده گرم در روز عارضه‌ای ندارد. مصرف اینوزیتول تا هزار و صد میلی گرم در روز مجاز بوده و عوارض جانبی نخواهد داشت.

 

همچنین مصرف اینوزیتول سطح تری گلیسرید، تستوسترون و فشار خون را کاهش می‌دهد و باعث بهبود عملکرد تخمدان‌ها در زنان مبتلا به  PCOS می‌شود. برای بهبود سندروم متابولیک و سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) توصیه می‌شود و با ایجاد تعادل مواد شیمیایی در بدن به درمان ناراحتی‌های روحی مانند افسردگی کمک می‌کند.

 

 

منابع:

Inositol and Antioxidant Supplementation: Safety and Efficacy in Pregnancy. 2019

https://www.webmd.com/vitamins/ai/ingredientmono-299/inositol