اسیدهای چرب امگا ۳ جزء مهم غشاء سلول های بدن می باشند و در ساختمان سلول های عصبی و به عنوان ماده متشکله بسیاری از واسطه های بیولوژیکی بدن بکار می روند و به همین دلیل این اسید های چرب از نظر تغذیه ای بسیار مهم و ضروری می باشند. با توجه به اینکه بدن انسان قادر به ساخت این اسیدهای چرب  ضروری نمی باشد، باید از طریق رژیم غذایی (خوردن ماهی چندین بار در هفته) یا مکمل های غذایی تامین شوند. تاکنون هزاران مطالعه و تحقیق بالینی بر روی اسیدهای چرب امگا- ۳ صورت گرفته است و هر کدام به نحوی بر فواید چشمگیر و روز افزون این اسیدهای چرب  در سلامت بدن، پیشگیری و حتی درمان بیماری ها به خصوص در کودکان و نوجوانان تاکید می کنند.
اختلال نقص توجه و بیش فعالی چالش برانگیزترین حیطه های علم روان پزشکی می باشد.

از طرفی به علت مولتی فاکتوریال بودن این اختلال و عدم شناخت دقیق اتیولوژی آن امروزه تحقیقات قابل توجهی به بررسی نقش فاکتورهای محیطی به ویژه عوامل تغذیه ای بر روند ADHD پرداخته اند و این مطالعه به منظور بررسی اثر مکمل یاری با امگا ۳ به عنوان درمان تکمیلی به همراه متیل فنیدیت انجام گرفت.

اختلال کم‌توجّهی – بیش‌فعالی  یک اختلال رفتاری رشدی است. معمولاً فرد توانایی دقّت و تمرکز بر روی یک موضوع را نداشته، یادگیری در او کند است و فرد از فعّالیّت بدنی غیرمعمول و بسیار بالا برخوردار است. این اختلال با فقدان توجه، فعّالیت بیش‌ازحد، رفتارهای تکانشی، یا ترکیبی از این موارد همراه است. هر فردی با شک ADHD باید به دقت تحت نظر یک پزشک معاینه گردد. بسیاری از این افراد، یک یا چند اختلال رفتاری دیگر نیز دارند. همچنین ممکن است یک مشکل روانی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی داشته باشند.

ADHD شایعترین اختلال رفتاری در سنین کودکی و بلوغ است، و حدود ۳٪ تا ۵٪ کودکان قبل از هفت سالگی به آن مبتلا می‌شوند. این عارضه بیشتر در دوران ابتدایی مدرسه برای کودکان و در هنگام بلوغ رخ می‌دهد و با افزایش سن بسیاری از بیماران بهتر می‌شوند.

مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی مقطعی به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی به صورت تصادفی در ۲ گروه ۴۰ نفره A و B قرار داده شدند. گروه A متیل فنیدیت و دارونما و گروه B متیل فندیت به همراه مکمل امگا ۳ دریافت کردند و کلیه کودکان به مدت ۶ هفته تحت درمان قرار گرفتند. برای تمام کودکان قبل از شروع مداخله و بعد از اتمام آن، پرسشنامه کانرز والدین تکمیل گردید.

نتایج: از ۴۰ کودک گروه مورد ۳۱ نفر پسر و ۹ نفر دختر بودند و از ۴۰ کودک گروه شاهد ۲۸ نفر پسر و ۱۲ نفر دختر بودند. میانگین سنی کودکانی که متیل فنیدیت به همراه دارونما دریافت کرده بودند ۱٫۳۸ ± ۹٫۳ سال و کودکان تحت درمان با متیل فنیدیت و مکمل امگا ۱٫۹۷ ± ۳ ۸٫۸۷ سال بود. نتایج آماری بر اساس ازمون تی جفت شده برای اثرات درون گروهی در هر دو گروه تفاوت اماری معنی داری وجود داشت هم چنین در مقایسه نمرات بین گروهی در نمره کل پرسشنامه کانرز و حیطه ی نقص توجه تفاوت معنی داری وجود داشت.

کودکانی که مهارت خواندن ضعیفی دارند می‌توانند با مصرف روزانه مکمل‌های اسیدهای چرب امگا ۳ مهارت خواندن خود را تقویت کنند. کودکانی که مهارت خواندن ضعیفی دارند می‌توانند با مصرف روزانه مکمل‌های اسیدهای چرب امگا ۳ که درغذاهای دریایی و برخی جلبک‌ها یافت می‌شود، مهارت خواندن خود را تقویت کنند. مصرف روزانه مکمل‌های امگا ۳ عملکرد خواندن کودکانی که مهارت خواندن‌شان از حد عادی پایین تر است‌ را تقویت می‌کند و به این کودکان کمک می‌کند که مهارت خواندن خود را به پای هم سن و سالان‌شان برسانند. مصرف روزانه امگا۳ به کودکان مبتلا به وضعیت‌هایی مانند اختلال هماهنگی رشد و نارساخوانی کمک می‌کند اما این نخستین مطالعه‌ای است که این نتایج مثبت را در کودکان مدرسه‌ای نشان داده است.

منیزیم یک ماده معدنی فراوان در بدن است که به صورت طبیعی در بسیاری از غذاها وجود دارد و بعضی مواد غذایی نیز با منیزیم غنی می‌شوند. این عنصر در مکمل‌های غذایی و همچنین داروهایی همچون آنتی اسیدها و مسهل‌ها موجود است. و آنتی اکسیدانی به ‌نام گلوتاتیون مشارکت می‌کند. برای انتقال پیام عصبی، انقباض ماهیچه‌ها و ریتم طبیعی قلب منیزیم یک عنصر ضروری است.
بدن یک فرد بزرگسال تقریبا حاوی ۲۵ گرم منیزیم است که ۵۰-۶۰% این مقدار در استخوان‌ها و باقی در بافت‌های نرم وجود دارد. هموستاز منیزیم عمدتا توسط کلیه برقرار می‌شود که روزانه حدود ۱۲۰ mg منیزیم را به درون ادرار دفع می‌کند.

 

منابع غذایی منیزیم:

منیزیم در بسیاری از غذاهای گیاهی، حیوانی و نوشیدنی‌ها توزیع شده است. در کل غذاهای فیبردار، حاوی منیزیم اند که در این میان، سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج، حبوبات، مغزها، دانه‌ها و غلات کامل منابع خوب منیزیم هستند. دانه کدو تنبل، دانه چیا، اسفناج، بادام زمینی، غلات کامل، شیر سویا و کره بادام زمینی سرشار از منیزیم هستند. تقریبا ۳۰-۴۰% منیزیم مصرف شده در بدن جذب می‌شود.
بعضی از روش‌های فرآوری غذاها باعث از بین رفتن منیزیم می‌شود. مانند تصفیه کردن غلات که با حذف سبوس، منیزیم موجود در آن کاهش می‌یابد. آب معدنی نیز منبع منیزیم است، اما بر حسب برند آن، میزان منیزیم آب متفاوت می‌باشد.

 

داروها:

منیزیم جزء ضروری بعضی از داروهای مسهل است. همچنین به‌دلیل خاصیت هضم کننده اسیدی که دارد، در بعضی از داروهای سوزش سردل و ناراحتی معده موجود است.

 

کمبود منیزیم:

احتمال ایجاد کمبود نشانه‌دار منیزیم به علت دریافت کم آن در رژیم غذایی کم است چرا که در شرایط کمبود، کلیه‌ها دفع ادراری منیزیم را محدود می‌کنند. اما به هر حال، عادت به مصرف کم منابع غذایی و یا از دست دادن بیش از حد این ماده معدنی به‌دلیل بعضی بیماری‌ها، وابستگی به الکل و یا استفاده از بعضی داروها باعث کمبود منیزیم می‌شود.
نشانه‌های اولیه کمبود منیزیم، بی‌اشتهایی، تهوع، استفرغ، خستگی و ضعف است. هرچه کمبود منیزیم شدیدتر شود، بی حسی، مور مور، گرفتگی و انقباض عضلانی، تشنج، تغییرات شخصیتی، ریتم غیر طبیعی قلب و اسپاسم‌های کرونری می‌تواند رخ دهد. کمبود شدید منیزیم به دلیل اختلال در هموستاز سایر مواد معدنی، منجر به هیپوکلسمی (افت کلسیم در خون) و هیپوکالمی (افت پتاسیم در خون) می‌شود.

 

گروه‌های در معرض خطر کمبود منیزیم:

گروه‌های زیر در معرض خطر کمبود منیزیم قرار دارند، این افراد منیزیم را کمتر از مقادیر توصیه شده دریافت می‌کنند و یا به دلیل شرایط بالینی، دچار کاهش جذب و یا از دست دهی منیزیم می‌شوند.
افراد مبتلا به بیماری‌های دستگاه گوارش
اسهال مزمن و یا سوءجذب چربی‌ها ناشی از بیماری کرون، سلیاک و یا التهاب ناحیه‌ای روده منجر به تخلیه منیزیم در طول زمان می‌شود. برداشتن و یا بای‌پس روده کوچک به ویژه در ناحیه ایلئوم نیز سوءجذب و از دست دادن منیزیم را به دنبال دارد.
بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲
کمبود منیزیم و یا افزایش دفع ادراری منیزیم در بیماران مبتلا به مقاومت به انسولین و دیابت نوع ۲ دیده می‌شود.
وابستگی به مصرف الکل
کمبود منیزیم یکی از مشکلات رایج در افراد مبتلا به الکلیسم مزمن است. در این افراد وضعیت تغذیه‌ای نامناسب، مشکلات گوارشی از قبیل تهوع، اسهال و استئاتوره (دفع مدفوع چرب) ناشی از پانکراتیت و اختلال عملکرد کلیه (افزایش دفع ادراری منیزیم در کاهش سطح منیزیم این افراد مشارکت می‌کند.
سالمندان
سالمندان کمتر از جوانان منابع غذایی منیزیم را دریافت می‌کنند. به علاوه با افزایش سن، جذب منیزیم از روده کاهش یافته و دفع کلیوی آن افزایش می‌یابد. از آنجایی که سالمندان احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های مزمن یا دریافت داروهایی که وضعیت منیزیم را تغییر می‌دهند دارند. به همین دلیل تخلیه منیزیم در این افراد بیشتر دیده می‌شود.

 

منیزیم و سلامتی:

دریافت کم منیزیم باعث تغییراتی در مسیرهای بیوشیمیایی می‌شود و درنتیجه خطر ابتلا به بیماری‌ها در طول زمان افزایش می‌یابد.
پر فشاری خون و بیماری قلبی عروقی، دیابت نوع ۲، پوکی استخوان و سردردهای میگرنی از بیماری‌های مرتبط با کمبود منیزیم هستند.
پر فشاری خون و بیماری قلبی عروقی
پرفشاری خون عامل خطری برای بیماری‌های قلبی و سکته مغزی است. رژیم غذایی سرشار از منیزیم، پتاسیم و کلسیم بدلیل داشتن میوه‌ها و سبزیجات بیشتر، لبنیات کم‌چرب یا بدون چربی و مصرف کمتر چربی کل در رژیم غذایی، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک را کاهش می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهد مصرف مکمل منیزیم نیز در کاهش فشار خون موثر است.
چندین مطالعه ارتباط میان دریافت منیزیم و بیماری قلبی عروقی را بررسی داده اند. بسیاری از این مطالعات نشان می‌دهند افرادی که یک رژیم سرشار از منیزیم دارند و سطح منیزیم سرمشان در بالاترین حد فیزیولوژیک قرار دارد در مقایسه با سایر افراد، در معرض خطر کمتری برای مرگ ناگهانی ناشی از بیماری قلبی هستند.
دیابت نوع ۲
منیزیم نقش مهمی در متابولیسم گلوکز دارد. رژیم‌های غذایی با منیزیم بالا، با کاهش خطر دیابت همراه هستند چرا که کمبود منیزیم ممکن است مقاومت به انسولین را تشدید کند. از طرفی دیابت منجر به افزایش دفع ادراری منیزیم می‌شود و در نتیجه، کمبود منیزیم ترشح و عملکرد انسولین را بیش از قبل مختل می‌کند. در نتیجه در یک دور باطل، کنترل دیابت وخیم‌تر می‌شود.
مطالعات نشان می‌دهند که دریافت منیزیم بیشتر با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ همراه است.
پوکی استخوان
منیزیم در ساخت استخوان مشارکت می‌کند و بر فعالسازی استئوبلاست‌ها (سلول‌های استخوان‌ساز) و استئوکلاست‌ها (سلول‌های استخوان‌شکن) موثر است. همچنین منیزیم بر غلظت هورمون‌های پاراتیروئید و فرم فعال ویتامین D، که تنظیم کننده اصلی هموستاز استخوان می‌باشند اثر می‌گذارد. چندین مطالعه ارتباط مثبتی میان دریافت منیزیم و چگالی استخوانی را در زنان و مردان نشان داده‌اند. به نظر می‌رسد کمبود منیزیم می‌تواند خطر پوکی استخوان را افزایش دهد و رژیم‌های غذایی با منیزیم کافی، سلامت استخوانی را بهبود می‌دهند.
افزایش دریافت منیزیم از غذاها و مکمل‌ها دانسیته توده استخوانی را در زنان یائسه و سالمند افزایش می‌دهد. به طور مثال مکمل یاری با ۲۹۰ mg منیزیم به مدت ۳۰ روز در زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان، روند از دست دادن توده استخوانی را کاهش داد.
سردردهای میگرنی
کمبود منیزیم با سردرد ارتباط دارد. افرادی که سردردهای میگرنی را تجربه می‌کنند سطح منیزیم سرمی و بافتی کمتری نسبت به سایر افراد دارند. محققان بر این عقده‌اند که مصرف مکمل منیزیم در پیشگیری از بروز و کاهش تعداد حملات میگرن موثر است.
خطرات دریافت بیش از حد منیزیم:
دریافت بیش از حد منیزیم از غذاها مشکلی در افراد سالم به وجود نمی‌آورد، چرا که کلیه مقادیر اضافی را دفع می‌کند. اما دریافت دوزهای بالای منیزم از مکمل‌ها یا داروها منجر به اسهال می‌شود که با تهوع و دردهای شکمی همراه است. دوزهای خیلی بالای منیزیم در داروهای مسهل و آنتی اسیدها (بیش از ۵,۰۰۰ mgمنیزیم) با مسمومیت منیزیم ارتباط دارد. خطر مسمومیت با منیزیم با اختلال عملکرد کلیوی و یا نارسایی کلیه افزایش می‌باید، چون کلیه نمی‌تواند منیزیم اضافی را دفع کند.
تداخل با داروها:
چندین دارو با مکمل منیزیم تداخل داشته و وضعیت آن را در بدن تغییر می‌دهند. افرادی که داروهای زیر را مصرف می‌کنند باید قبل از دریافت مکمل منیزیم با پزشک خود مشورت کنند:
بیس فسفونات‌ها
مکمل‌ها یا داروهای حاوی منیزیم جذب خوراکی بیس فسفونات‌ها را کاهش می‌دهند، مانند آلندرونات که برای درمان پوکی استخوان استفاده می‌شود. مصرف این داروها/ مکمل‌ها باید با حداقل ۲ ساعت فاصله زمانی از بیس فسفونات‌ها باشد.
آنتی بیوتیک‌ها
منیزیم با تتراسایکلین‌هایی همچون دمکلوسایکلین و دوکسی سایکلین، همچنین آنتی بیوتیک‌های کویینولون مانند سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین کمپلکس‌های نامحلول تشکیل می‌دهد. این آنتی بیوتیک‌ها حداقل ۲ ساعت قبل یا ۴-۶ ساعت بعد از مکمل‌های حاوی منیزیم باید مصرف شوند.
دیورتیک‌ها
درمان‌ طولانی مدت با لوپ دیورتیک مانند فورزماید، دیورتیک‌های تیازیدی مانند هیدروکلروتیازید و اتاکرینیک اسید، می‌تواند دفع منیزیم را در ادرار افزایش دهد و منجر به تخلیه منیزیم شود. برعکس، دیورتیک‌های نگهدارنده پتاسیم مانند آمیلوراید و اسپیرونولاکتون دفع منیزیم را کاهش می‌دهند.
مهار کننده‌های پمپ پروتون (PPI)
تجویز مهارکننده‌های پمپ پروتون مانند ازومپرازول و لانزوپرازول، وقتی برای طولانی مدت باشد (معمولا بیش از ۱ سال) می‌تواند باعث افت منیزیم خون شود. در بسیاری از موارد، مکمل منیزیم می‌تواند افت منیزیم ناشی از مصرف PPI ها را تا حدودی جبران کند، اما در ۲۵% موارد مکمل‌ها سطح منیزیم سرم را افزایش نداده و بیماران مجبور به قطع مصرف PPI شدند. به همین دلیل سازمان غذا و داروی امریکا (FDA) توصیه می‌کند پزشکان قبل از درمان طولانی مدت با PPI ها سطح سرمی منیزیم را در بیماران بررسی کنند. همچنین در صورت تجویز PPI ها بایستی به صورت دوره‌ای سطح منیزیم سرم در بیماران دریافت کننده این دارو‌ها بررسی شود.
منیزیم و رژیم‌های غذایی سلامت:
در درجه اول بهتر است نیاز به مواد مغذی در افراد به وسیله رژیم غذایی تامین شود. چرا که ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبرهای غذایی در کنار هم و در قالب یک رژیم سالم، اثرات بسیاری مفیدی بر سلامتی دارند. هرچند در بعضی موارد غذاهای غنی شده و مکمل‌های غذایی برای تامین نیاز افراد ضروری است.
منیزیم و رژیم‌های غذایی سلامت:
در درجه اول بهتر است نیاز به مواد مغذی در افراد به وسیله رژیم غذایی تامین شود. چرا که ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبرهای غذایی در کنار هم و در قالب یک رژیم سالم، اثرات بسیاری مفیدی بر سلامتی دارند. هرچند در بعضی موارد غذاهای غنی شده و مکمل‌های غذایی برای تامین نیاز افراد ضروری است.
• دریافت مقادیر کافی از سبزیجات متنوع، میوه‌ها، غلات کامل، شیر کم‌چرب یا بدون چربی و روغن‌ها:
غلات کامل و سبزیجات برگ سبز تیره منابع خوب منیزیم هستند. شیر و ماست کم چرب نیز حاوی منیزیم است.
• مصرف غذاهای پروتئینی از جمله غذاهای دریایی، گوشت قرمز و گوشت مرغ ، تخم مرغ، حبوبات (نخود و لوبیا)، مغزها، دانه‌ها و محصولات سویا:
حبوباتی چون لوبیای سویا و عدس و مغزهایی همچون بادام و بادام زمینی حاوی منیزیم هستند.

ویتامین E یا توکوفرول یک آنتی‌اکسیدان بسیار قوی است که با تقویت سیستم ایمنی به جنگ انواع عفونت می‌رود، کمبود ویتامین E یکی از مهم‌ترین دلایل بروز عفونت و رشد تومور در بدن است. کمبود این ویتامین، مشکلات گوارشی را در پی خواهد داشت. آسیب دیدن پوست، مشکلات هورمونی، اختلالات چشم، آسیب عصبی و عضلانی از عوارض کمبود این ویتامین است.ویتامین E در بدن به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و از سلول ها در برابر آسیب ناشی از مواد شیمیایی مضر (موسوم به رادیکال های آزاد) محافظت می نماید. این مواد مضر در اثر سوخت وساز درون سلولی، آلودگی هوا، سیگار کشیدن و اشعه ماوراء بنفش به وجود می آیند، پس ویتامین E می تواند به نوعی از بدن در برابر این آسیب ها محافظت نماید.

ویتامین E همچنین باعث تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر باکتری ها و ویروس ها می گردد. اثر دیگر ویتامین E گشاد کردن عروق خونی، جلوگیری از افزایش فشار خون و ایجاد لخته می باشد. ویتامین E ممکن است تا حدی جلوی اثرات مضر کلسترول اضافی در بدن را نیز بگیرد.

اگرچه کمبود ویتامین E به ندرت در افراد سالم اتفاق می افتد، با این حال کمبود این ماده می تواند باعث آسیب به اعصاب و عضلات گردد. این آسیب می تواند منجر به بیحسی دست و پا، اشکال در کنترل حرکات بدن، ضعف عضلانی، تضعیف سیستم ایمنی و ضعف بینایی گردد.

فرم طبیعی ویتامین E از نوع ساختنی (Synthetic) آن موثرتر و قوی تر است و بهتر است که نیاز روزانه حتی الامکان از منابع طبیعی تامین گردد. میزان نیاز روزانه افراد بالغ به این ویتامین در حدود ۱۵میلی گرم در روز معادل ٫۷ ۲۲ واحد بین المللی می باشد.

عوارض مصرف بیش از حد این ویتامین نسبت به سایر ویتامین‌های محلول در چربی مانند A و D کمتر می باشد، زیرا بدن تحمل مقادیر نسبتا بالای ویتامین E را دارد. با این حال میزان مجاز مصرف روزانه ویتامین E برای مکمل های ساخته شده از منابع طبیعی ۱۵۰۰ واحد بین المللی و برای مکمل های ساخته شده از منابع ساختنی ۱۱۰۰ واحد بین المللی برای افراد بالغ می باشد.

وجود ویتامین E در رژیم غذایی برای سلامتی و عملکرد اکثر سیستم های بدن انسان ضروری است.

مصرف بیش از حد مجاز روزانه ذکرشده خطرناک است و می تواند باعث اختلال در انعقاد خون پس از جراحت و بریدگی گردد. مصرف مقادیر بالاتر می تواند باعث خونریزی مغزی و سکته ناشی از خونریزی در مغز گردد.

افرادی که داروهای ضدانعقاد خون مصرف می کنند، بهتر است بدون نظر پزشک از مکمل های ویتامین E استفاده نکنند، زیرا خطر خونریزی را در آنان افزایش می دهد. استفاده از مکمل های قوی ویتامین E همچنین می تواند تاثیر داروهای شیمی درمانی را کاهش دهد.

منبع:

https://ods.od.nih.gov/factsheets/VitaminE-Consumer

آرژنین  یکی از بیست اسید آمینه‌ٔ اصلی یاخته‌های زنده است که در بدن انسان نوعی اسید آمینه نیمه ضروری به شمار می‌رود. مقداری از آرژنین در بدن انسان متناسب با تقاضا از گلوتامین و سیترولین تولید می‌شود اما در عین حال مقادیر مورد نیازی نیز باید از طریق غذاهای پروتئینی تأمین شود؛ به همین دلیل در دسته آمینو اسیدهای نیمه ضروری طبقه‌بندی می‌شود. آرژنین در بدن به عنوان پیش ساز نیتریک اکسید عمل می‌کند و تأثیر بسیاری بر چرخه نیتریک اسید در بدن دارد. به نظر می‌رسد آرژنین برای کاهش و تحمل علائم بیماری آنژین و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به آن موثر باشد. مصرف خوراکی روزانه دست‌کم ۵ میلی‌گرم آرژنین یا دوزهای بالاتر آن به بهبود اختلال نعوظ در مردان کمک کرده و مصرف غذاهای دریایی حاوی آن نیز موجب اثربخشی بهتر آن می‌شود. همچنین شواهدی وجود دارد که مصرف آن می‌تواند باعث کاهش فشار خون در افراد دارای فشار خون بالا و نیز زنان مبتلا به پره‌اکلامپسی شود. تحقیقات نشان می دهد که مصرف ال-آرژنین از طریق خوراکی یا تزریق داخل وریدی تا ۸ هفته باعث افزایش جریان خون در افراد مبتلا به بیماری شریانی محیطی می شود.

آرژنین باعث خنثی شدن رادیکال های آزاد شده و با این عمل از روند تخریب پوست و اندام ها می کاهد و از طرفی دیگر باعث تقویت سیستم ایمنی و افزایش استقامت بدنی نیز می گردد.آرژنین در هنگام سرماخوردگی و یا در زمان هایی که تحت استرس هستید کمک زیادی به شما خواهد کرد.

فشار خون بالا به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌گردد. در دسته اول علت فشار خون بالا مشخص نمی‌باشد و به صورت اولیه ایجاد شده‌است. در فشار خون ثانویه افزایش فشار خون به دنبال یک بیماری دیگر اتفاق می‌افتد و آن بیماری را می‌توان به عنوان علت افزایش فشار خون در نظر گرفت که در صورت کنترل بیماری اصلی، پرفشاری خون نیز به صورت مناسب تری کنترل می‌گردد.

افرادی که مبتلا به فشار خون بالای اولیه هستند، ممکن است سال‌ها بدون علامت باشند و از بیماری خود اطلاعی نداشته باشند و زمانی متوجه بیماری خود می‌گردند که دچار علائم (مثل سردرد، تاری و اختلال دید، درد قفسه سینه، سرگیجه و تنگی نفس به هنگام فعالیت) می‌شوند که در واقع این علایم عوارض فشار خون بالاست، لذا تنها راهی که می‌توان در زمان مناسب به آن پی برد، اندازه‌گیری دوره‌ای و منظم فشار خون به وسیله دستگاه فشارسنج است.

فشار خون بالا در اغلب اوقات علامتی ندارد و بسیاری از مردم برای سالیان زیاد حتی بدون اینکه مطلع باشند مبتلا به این عارصه هستند. فشار خون بالا اگر درمان نشود باعث آسیب به سرخرگ ها و اندام های حیاتی بدن می شود به همین دلیل به آن قاتل خاموش می گویند.

در بیماران مبتلا به دیابت کاهش تولید اکسید نیتریک (NO) می تواند منجر به اختلال عملکرد آندوتلیال شود. ال – آرژنین پیش ساز اکسید نیتریک، به عنوان گشاد کننده عروق عمل می کند، که با این سازوکار می تواند موجب کاهش فشارخون شود. مکمل یاری با ال – آرژنین در این بیماران و در افراد مبتلا به فشارخون می تواند مفید باشد. ولی در افراد مبتلا به پیش دیابت هنوز مطالعه ای صورت نگرفته است. بنابراین پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر مصرف مکمل یاری ال – آرژنین بر فشارخون سیستولی و دیاستولی در افراد مبتلا به پیش دیابت دارای اضافه وزن انجام شد.

افراد مورد بررسی در این مطالعه ۴۲ فرد مبتلا به پیش دیابت با نمایه توده بدن ۲۵ تا  ۲۹٫۹ کیلوگرم بر مترمربع بودند. افراد مذکور به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه دریافت کننده مکمل ال – آرژنین روزانه ۳ گرم قرص ال – آرژنین و گروه دریافت کننده دارونما معادل آن قرص دارونما به مدت ۸ هفته دریافت نمودند. در ابتدا و انتهای دوره از هر دو گروه به صورت ناشتا نمونه گیری خون انجام شد و سطح ال – آرژنین سرم اندازه گیری شد. همچنین، در ابتدا و انتهای مطالعه فشار خون سیستولی و دیاستولی بیماران اندازه گیری شد.

۳۸ نفر مطالعه را به پایان رساندند. در انتهای مطالعه گروه دریافت کننده مکمل آرژنین در مقایسه با گروه دارونما میزان آرژنین سرم بالاتر (P<0.001) و میزان فشارخون سیستولی و دیاستولی پایین تری (P<0.005) داشتند.

مصرف روازنه مکمل ال – آرژنین به مدت دو ماه سبب افزایش سطح ال – آرژنین و کاهش فشارخون سیستولی و دیاستولی در افراد مبتلا به پیش دیابت می شود.

مکمل ماکاویت ام با داشتن ۱۶۰۰ میلی گرم آرژنین منجر به بهبود نعوظ شده.

 

هشدار مصرف:

 

مکمل ماکاویت ام با ۳-۴ ساعت فاصله زمانی از داروهای کاهنده‌ی فشار خون (مانند کاپتوپریل، انالاپریل، لوزارتان، والسارتان، دیلتیازم، آملودیپین، فورزماید و…) مصرف شود.

توصیه می‌شود ماکاویت ام با ۳-۴ ساعت فاصله زمانی از داروهایی که جریان خون به قلب را افزایش می‌دهند (نیتروگلیسرین، ایزوسوربایدها و…) مصرف شود.

این مکمل با ۳-۴ ساعت فاصله زمانی از داروی سیلدنافیل مصرف شود.

ماکاویت ام حداقل با ۲ ساعت فاصله‌ی زمانی از داروهای ضدافسردگی و داروهای رقیق‌کننده خون مصرف شود.

با مصرف مکمل‌های حاوی آرژینین، کاهش پتاسیم و افزایش نیتروژن اوره سرم در بیماران مبتلا به اختلالات کبدی یا کلیوی دیده می‌شود، به همین دلیل این بیماران قبل از مصرف ماکاویت ام با پزشک خود مشورت کنند.

مصرف مکمل ماکاویت ام در بیماران مبتلا به اختلالات تیروئیدی توصیه نمی‌شود.

مصرف ماکاویت ام در بیمارانی که سابقه سکته و یا حمله‌ قلبی دارند، جز با صلاح دید پزشک توصیه نمی‌شود.

 

ویتامین C یا آسکوربیک اسید برای ساخت مواد مهمی از قبیل کلاژن (پروتئین ساختمانی پوست، مو، استخوان و بسیاری از بافت های بدن)، ال- کارنی تین و برخی از مواد شیمیایی که نقش ناقل پیام های عصبی را دارند، مورد نیاز بدن می باشد. وجود این ویتامین برای عملکرد مناسب دستگاه ایمنی ضروری است و بدون وجود آن فرآیند بهبود زخم ها (به دلیل ساخته نشدن کلاژن) اتفاق نمی افتد. ویتامین ث همچنین میزان جذب آهن از روده ها را افزایش می دهد.

ویتامین C در بدن به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و از سلول ها در برابر آسیب ناشی از مواد شیمیایی مضر موسوم به رادیکال های آزاد محافظت می نماید. رادیکال های آزاد در اثر سوخت وساز درون سلولی، آلودگی هوا، سیگار کشیدن و اشعه ماوراء بنفش به وجود می آیند و این ویتامین می تواند از بدن در برابر آسیب ناشی از این مواد محافظت نماید. ویتامین  Cهمچنین به عملکرد بهتر سایر آنتی اکسیدان ها مانند ویتامین E و A در بدن کمک می کند. اگرچه کمبود شدید ویتامین C امروزه در کشورهای پیشرفته به ندرت اتفاق می افتد، با این حال این کمبود می تواند به بیماری اسکوربوت           (Scurvy)  منجر گردد. از علائم این بیماری می توان به خونریزی های زیر پوستی و مخاطی، عدم بهبود زخم ها، درد مفاصل، خونریزی لثه ها و از دست دادن دندانها اشاره کرد. در مراحل شدیدتر ممکن است بیمار دچار کم خونی گردد و حتی فوت نماید. این بیماری به راحتی با مصرف میوه ها و سبزیجات دارای ویتامین ث درمان می گردد.

با توجه به وفور ویتامین C در بسیاری از سبزیجات و میوه ها، توصیه می شود که این ویتامین حتی الامکان از منابع طبیعی آن تهیه و به صورت تازه مصرف گردد. به عنوان مثال مصرف یک عدد پرتقال متوسط و یا نصف لیوان فلفل شیرین می تواند نیاز کامل روزانه به این ویتامین را تامین نماید. مصرف بیش از مقادیر مورد نیاز روزانه ویتامین C تا حد ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ میلی گرم معمولا در کوتاه مدت باعث عوارض جانبی نشده و مقادیر اضافی آن از بدن دفع می گردد.

کلاژن در واقع پروتئینی است که فیبرهای سفید پوست، تاندون ها، استخوان ها، غضروف ها و تمام بافت های رابط را تشکیل می دهد. این ترکیب همچنین در مواد ژلاتینی بدن مانند زجاجیه چشم (همان مایع ژله ای مانند و بدون عروق و شفاف کره چشم) نیز وجود دارد. کلاژن ۵ نوع دارد و حدود ۸۰ درصد وزن بافت های رابط را در بر می گیرد.

کلاژن در سرتاسر بدن ما وجود دارد بنابراین لازم است که برای جذب و تولید هر چه بیشتر آن تلاش کنیم. شما می توانید با گنجاندن مواد غذایی زیر میزان این پروتئین ضروری را در بدنتان افزایش دهید.

برای کلاژن سازی هر چه بیشتر با سبزیجات باید به سراغ آن هایی بروید که حاوی میزان زیادی ویتامین C، ویتامین K و آنتی اکسیدان ها هستند. برای این که پوست بدنتان سالم بماند باید سبزیجاتی مانند بروکلی، کلم ها، اسفناج، چغندر، بادمجان و گل کلم در برنامه ی غذایی تان باشد. این مواد غذایی با تولید ویتامین ها و مواد معدنی متعدد و به خصوص ویتامین C به ساخت کلاژن کمک می کنند و مفاصل و پوست را در سلامت بهتری قرار می دهند. یادتان باشد که گوجه فرنگی بیشتری نیز مصرف کنید. چون میزان بالای لیکوپن آن باعث تولید هر چه بیشتر کلاژن می شود.

تحقیقات علمی نشان داده اند که مصرف ویتامین c می تواند خطر ابتلا به انواع سرطان را به طور موثر کاهش دهد. این تاثیر احتمالا از سه طریق اتفاق می افتد: کاهش تولید و یا تشکیل مواد سرطان زا (مانند Nitrosamines)، تنظیم و تقویت سیستم ایمنی در مقابل عوامل سرطان زا (کارسینوژن) و اثر آنتی اکسیدان در برابر رادیکال های آزاد که از عوامل اصلی ایجاد انواع سرطان به شمار می آیند.

ویتامین C همچنین نقش مهمی در پیشگیری از بیماری های قلبی – عروقی و سکته های قلبی و مغزی ایفا می نماید. ویتامین C با اثر آنتی اکسیدان خود جلوی آسیب به دیواره شریان ها و تصلب شرایین (آترواسکلروز) را می گیرد. ویتامین ث همچنین باعث بهبود ترشح ماده ای طبیعی از دیواره رگ ها می شود که در گشاد کردن رگ ها و کاهش فشار خون نقش مهمی دارد.

منبع:

https://ods.od.nih.gov/factsheets/VitaminC-HealthProfessional

کم‌خونی یک مشکل جهانی است که حدود یک سوم جمعیت را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این عارضه در همه مراحل زندگی ممکن است اتفاق بیفتد: کودکان ۰ تا ۵ سال، زنان در سنین بارداری و زنان باردار افرادی هستند که بیش از سایرین در معرض خطر اند. براساس آمار سازمان بهداشت جهانی نیمی از موارد کم‌خونی مربوط به فقر آهن است.

آهن یک ماده معدنی ضروری است که بدن انسان برای بسیاری از عملکردها به آن نیاز دارد، همچنین آهن یک جزء اصلی در ترکیب هموگلوبین است. از آنجایی که بدن به طور طبیعی قادر به تولید آهن نمی باشد، آهن مورد نیاز بدن از طریق مصرف مواد غذایی غنی از آهن و مکمل ها تامین می گردد. کم خونی فقر آهن شایع ترین نوع کم خونی بوده و علت آن دریافت ناکافی آهن از منابع غذایی و یا عدم جذب آهن کافی توسط دستگاه گوارش است. علت اصلی کم خونی فقر آهن در زنان از دست دادن خون در زمان عادت ماهانه می‌باشد. سازمان بهداشت جهانی، کمبود آهن را اولین و مهمترین اختلال تغذیه ای در جهان نامیده است. از علائم و عوارض کمبود آهن در کودکان، احساس خستگی، بی قراری، رنگ پریدگی، کمبود نفس، تاخیر در رشد جسمانی، کاهش تمرکز و قدرت یادگیری ،کاهش رشد ذهنی و هوشی و در نتیجه افت تحصیلی می باشد.

آهن عنصر ضروری و مهم تشکیل دهنده پروتئین‌های شرکت کننده در انتقال اکسیژن و متابولیسم محسوب می‌شود. مرکز هموگلوبین گلبول‌های قرمز از برخی پروتئین‌ها و آهن تشکیل شده است. در یک انسان سالم، حدود ۱۵ گرم هموگلوبین به ازاء هر ۱۰۰ سی‌سی خون وجود دارد. هر گرم هموگلوبین حاوی ۵/۳ میلی گرم آهن است. بدن یک انسان بالغ و سالم حاوی ۴ تا ۵ گرم آهن است. حدود ۶۰ الی ۷۰ درصد آهن بدن در هموگلوبین موجود بوده و ذخایر موجود در کبد، طحال و مغز استخوان بزرگترین منبع آهن بعد از هموگلوبین در بدن می‌باشند که حدود ۳۰ الی ۳۵ درصد از آهن بدن را شامل می‌شوند.آهن یکی از ریز مغذی‌های ضروری برای داشتن بدنی سالم و نیرومند است، به این دلیل که یکی از اجزاء تشکیل دهنده هموگلوبین خون می‌باشد. هموگلوبین مسؤول انتقال اکسیژن از ریه ها به تمامی سلول‌های بدن، از طریق جریان خون است. به علاوه آهن در فرآیند متابولیسم انرژی شرکت دارد و همچنین نقش مهمی را در سیستم دفاعی بدن ایفا می‌نماید. خصوصاً در دوران بارداری و شیردهی، میزان نیاز بدن به آهن افزایش یافته و نیاز بیشتری به آن، احساس می‌گردد.

میزان کمتر آهن در ساختار میوگلوبین در عضلات بدن، همچنین در سرم خون و در تمامی سلول‌ها به عنوان تشکیل دهنده برخی آنزیم‌ها یافت می‌شود. در بدن انسان آهن به صورت ترکیب با سایر ترکیبات بدن وجود دارد. حدود ۲ الی ۱۰ درصد از آهن دریافتی در بدن از رژیم‌های غذایی متنوع با مقادیر آهن متفاوت بدست می‌آید. در افرادیکه دچار کمبود آهن در بدن می‌باشند، میزان جذب آهن در آنها بیش از ۵۰ درصد افزایش می‌یابد. آهن در کبد، طحال و مخاط روده ذخیره می‌شود. آهن آزاد شده در نتیجه تجزیه گلبول‌های قرمز دوباره جهت سنتز هموگلوبین مورد استفاده قرار می‌گیرند. از این رو آهن موجود در بدن، به طور موثری استفاده شده و به دفعات تبدیل و مصرف می‌شود.

 

نقش آهن در سلامت انسان:

انتقال اکسیژن:

هم (Heme) یک ترکیب حاوی آهن می‌باشد که در تعدادی از مولکول‌های مهم از نظر زیستی مانند هموگلوبین و پروتئین‌های حاوی آهن که در حمل و ذخیره اکسیژن نقش دارند، یافت می‌شود. هموگلوبین، پروتئینی است که در گلبول‌های قرمز یافت می‌شود و حدود دوسوم آهن بدن را تشکیل می‌دهد. میوگلوبین در حمل و ذخیره کوتاه مدت اکسیژن در عضلات و کمک به تأمین اکسیژن مورد نیاز عضلات فعال بدن، نقش مهمی ایفا می نماید. در مواردی که اکسیژن به میزان کافی وجود ندارد (هیپوکسی: مثلاً در افرادی که در ارتفاعات بالا زندگی می‌کنند یا افرادی که مبتلا به بیماری ریوی مزمن می باشند.) واکنش های فیزیولوژیک بدن افزایش یافته و منجر به افزایش تشکیل گلبول‌های قرمز، تحریک رشد مویرگ۲های خونی و افزایش تولید آنزیم‌هایی که در متابولیسم غیر‌هوازی نقش دارند، می‌گردد. در تمامی مراحل ذکر شده، آهن دارای نقش حیاتی می‌باشد.

تولید انرژی:

سیتوکروم‌ها (Cytochromes)، ترکیبات حاوی هم می‌باشند که به علت نقش آنها در انتقال الکترون در میتوکندری در تولید انرژی سلولی و بقای آن‌، نقش حیاتی دارند. آنزیم‌های حاوی آهن بدون هم مانند NADH دهیدروژناز و سوکسینات دهیدروژناز نیز در متابولیسم مهم می‌باشند.

سم‌زدایی:

سیتوکروم ۴۵۰-P به خانواده‌ای از آنزیم‌ها اطلاق می‌شود که در متابولیسم تعدادی از مولکول‌های زیستی مهم و سم‌زدایی و متابولیسم داروها و آلاینده ها نقش دارند. این سیتوکروم نیز مانند دیگر سیتوکروم‌های این گروه حاوی آهن می‌باشد.

عملکرد سیستم ایمنی:

کاتالاز و پراکسیداز، آنزیم‌های حاوی هم می‌باشند که سلول‌ها را در برابر تجمع هیدروژن پراکسید (H2O2) محافظت می‌کنند. در بخشی از واکنش‌های سیستم ایمنی، باکتری‌ها توسط گلبول‌های سفید بلعیده شده و گلبول‌های سفید در معرض ROS (گونه‌های اکسیژن راکتیو) جهت از بین بردن باکتری‌ها قرار می‌گیرند. حذف ROS به کمک نوتروفیل‌ها توسط آنزیم‌های الوپراکسیداز آهن‌دار کاتالیز می‌گردد.

سنتز DNA:

آنزیم مهم دیگر که وابسته به آهن ریبونوکلئوتیدردوکتاز می‌باشد که جهت سنتز DNA مورد نیاز است. بنابراین آهن از این نظر در انجام تعدادی از واکنش‌های حیاتی بدن مانند رشد، تولید مثل، سلامتی و عملکرد ایمنی اهمیت فراوانی پیدا می‌کند.

تکامل عصبی جفت:

آنمی زودرس فقر آهن منجر به تکامل نا‌مناسب رفتاری و عصبی در کودکان می‌گردد. مطالعات انجام شده در کودکان نشان می‌دهد که این اثر برگشت‌ناپذیربوده و می‌تواند بسته به تغییرات شبکه‌های عصبی و ماهیت زیستی میلینه شدن و خونریزی قاعدگی، شدید باشد. همچنین بارداری‌های مکرر، شیردهی طولانی مدت و تعریق بیش از اندازه در تابستان، باعث کاهش میزان آهن در خون می‌گردد. حجم مایعات در بدن نیز کاهش می‌یابد. کمبود آهن در رژیم غذایی می‌تواند باعث ایجاد آنمی وابسته به رژیم غذایی، کاهش مقاومت بدن نسبت به بیماری، رنگ پریدگی چهره، کوتاه‌شدن تنفس و کاهش تمایل جنسی گردد. بیمار ممکن است از افسردگی ذهنی و تحریک‌پذیری نیز رنج ببرد.

منابع غذایی حاوی آهن:

بهترین منابع غذایی حاوی آهن غذاهای حاوی گندم، سبزیجات و ماهی می‌باشند. گوشت تیره نیز مقادیر زیاد آهن در خود دارد.

چه افرادی نیاز بیشتری به مکمل‌های حاوی آهن دارند؟

به خاطر داشته باشید که:

آهن در زندگی تمامی افراد به علت تأثیرات سودمندی که در بدن دارد، مورد نیاز می‌باشد.

اطفال و کودکان

خانم‌های باردار و در دوران شیرده

افرادیکه دچار سوء تغذیه می‌باشند.

افرادیکه دچار آنمی شدید می‌باشند.

افراد مسن (۶۵ سال و بیشتر)

ورزشکاران

بیمارانیکه دچار اختلالات کلیوی می‌باشند.

 

تحقیقات علمی درباره آهن:

آنمی بیماری مزمن:

استفاده از آهن به صورت خوراکی جهت درمان آنمی وابسته به نارسایی مزمن کلیوی و شیمی درمانی موثر می‌باشد.

آنمی وابسته به فقر آهن:

فروس سولفات ( Ferrus Sulfate)، درمان استاندارد آنمی وابسته به فقر آهن می‌باشد. آیرون دکستران داخل وریدی توسط پزشکان جهت تأمین میزان کافی آهن در مغز استخوان زمانیکه درمان خوراکی جواب ندهد، تجویز می‌شود.

پیشگیری از آنمی فقر آهن در دوران قاعدگی خانم‌ها:

ثابت شده است که استفاده از مکمل‌های غذایی حاوی آهن باعث بهبود وضعیت آهن در دوران قاعدگی خانمها می‌گردد.

اختلال بیش فعالی با نقص در دقت کودکان (ADHD):

بر پایه مطالعات مقدماتی، استفاده از آهن خوراکی می‌تواند باعث بهبود علائم اختلال بیش فعالی همراه با کم دقتی گردد. مطالعات بیشتری قبل از اینکه نتایج عمومیت داده شود، لازم می‌باشد.

خستگی در خانم‌ها با میزان کم فریتین:

فروس سولفات باعث بهبود خستگی ابتدایی در خانم‌هایی که غلظت آهن خون آنها پایین و یا در مرز می‌باشد، می گردد. مطالعات بیشتری در این خصوص لازم است.

بهبود عملکرد تشخیصی وابسته به کمبود آهن:

نشان داده شده است مصرف آهن به صورت خوراکی باعث بهبود عملکرد تشخیصی وابسته به فقر آهن در کودکان دچار کمبود آهن و نوجوانان می‌گردد. مطالعات بیشتری جهت اطمینان از اثرات سودمند آهن در این مورد، مورد نیاز می‌باشد.

سمیت با سرب:

کمبود آهن می‌تواند باعث افزایش خطر ابتلا کودکان به مسمومیت با سرب گردد. گرچه مصرف مکمل‌های حاوی آهن در مسمومیت با سرب باید در افرادیکه به طور واقعی دچار کمبود آهن می‌باشند و یا افرادیکه در تماس مداوم با سرب می‌باشند مانند افرادیکه در مناطق آلوده با سرب زندگی می‌کنند، صورت گیرد.

پیشگیری از مسمومیت با سرب در خانم‌های ورزشکار:

مطالعات ابتدایی نشان داده است که مصرف مکمل‌های حاوی آهن می‌تواند باعث از بین‌بردن آنمی خفیف بعد از ورزش، تقویت انرژی و افزایش قدرت بدنی گردد.

پیشگیری از آنمی کمبود آهن وابسته به خونریزی گوارشی:

مصرف آیرون سوکروز داخل وریدی به میزان بالا در بیمارانی که دچار آنمی وابسته به کمبود آهن می‌باشند و یا دچار خونریزی گوارشی بوده‌اند مناسب به نظر می‌رسد ولی مطالعات بیشتر در این خصوص مورد نیاز است.

درمان آنمی پره دیالیز (Predialysis anemia) :

میزان کافی آهن به عنوان یک درمان مکمل به همراه اریتروپوتیین در درمان آنمی پره دیالیز می‌تواند سودمند باشد. آنمی پره دیالیز باید توسط پزشکان مجرب درمان گردد. مطالعات بیشتری در این خصوص مورد نیاز است.

شربت فروزن جویس استارویت حاوی آهن لیپوزومال، ویتامین‌های B6 و B12 است که به خونسازی و پیشگیری از کم‌خونی در کودکان و نوجوانان کمک می‌کند. مزیت مهم این شربت وجود آهن به فرم لیپوزومال است که باعث افزایش جذب و کاهش عوارض گوارشی ناشی از مکمل آهن می‌شود.

 

آهن لیپوزومال:

جذب بیشتر : آهن لیپوزومال، آهن فریک پیروفسفات پوشیده شده در یک غشای دو لایه فسفولیپیدی است که به آهن اجازه می‌دهد بدون تخریب یا غیر فعال شدن از محیط اسیدی معده عبور کرده و مستقیما در روده جذب شود. آهن لیپوزومال انحلال پذیری بیشتر و در نتیجه زیست دسترسی بالاتری هم دارد. دو لایه لیپیدی آهن لیپوزومال به مولکول پایداری می‌دهد و باعث می‌شود که محتویات آن به آرامی آزاد شود. آزاد شدن تدریجی نیز به جذب بهتر آهن کمک می‌کند.

عوارض گوارشی کمتر:غشای لیپوزومالی از تماس مستقیم آهن با موکوس روده‌ای جلوگیری کرده و به همین دلیل تحمل پذیری آهن را افزایش می‌دهد. سایر املاح آهن طعم فلزی نامطلوبی دارند در حالیکه آهن لیپوزومال فاقد این طعم فلزی است و بهتر تحمل می‌شود.

مجموعه این عوامل باعث می‌شود که مکمل یاری با آهن لیپوزومال منجر به افزایش جذب، زیست دسترسی و کاهش عوارض گوارشی شود.

 

مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک روند التهابی و خود ایمن است که با تخریب غلاف میلین در سیستم عصبی مرکزی مشخص می‌شود. از دلایل احتمالی این بیماری می‌توان به کمبود ویتامین D و افزایش سطوح استرس-اکسیداتیو و التهاب اشاره کرد. لذا این مقاله مروری به بررسی نقش ویتامین D بر روی سطوح استرس-اکسیداتیو و فاکتورهای التهابی در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروز می‌پردازد. مطالعات مختلف نشان داده‌اند در بیماران دارایMS   سطوح سرمی فاکتورهای پیش التهابی افزایش و ضدالتهابی کاهش می‌یابد. بنابراین ویتامین D که به شکل فعال آن تجویز می‌شود می‌تواند در تنظیم عملکرد ایمنی سلولی موثر باشد و استرس‌اکسیداتیو و تولید سیوکین‌های التهابی را کاهش و ضدالتهابی را افزایش دهد. همچنین این ویتامین می‌تواند روی متابولیسم انرژی اثر گذارد تا آنجاییکه کمبود این ویتامین متابولیسم پایه را افزایش داده و انرژی کافی در اختیار نورون‌های وابسته به انرژی قرار نمی‌گیرد. یافته‌های این مطالعه نشان داد ویتامین D می‌تواند یک نقش دو طرفه در ایجاد تعادل بین سیتوکین‌های التهابی و ضدالتهابی داشته باشد و با دارا بودن نقش آنتی‌اکسیدانی و کاهش استرس اکسیداتیو در بهبود بقاء بیماری MS موثر باشد. یافته‌های این مطالعه نشان داد ویتامین D می‌تواند یک نقش دو طرفه در ایجاد تعادل بین سیتوکین‌های التهابی وضدالتهابی داشته باشد و با دارا بودن نقش آنتی اکسیدانی و کاهش استرس-اکسیداتیو دربقاء بیماری MS موثر باشد.

اخیراً تحقیقات زیادی پیرامون ارتباط بین مولتیپل اسکلروزیس و ویتامین D انجام شده است. محققان سطح پایین ویتامین D را به افزایش خطر ابتلا به MS مرتبط می‌دانند و احتمالاً افزایش شدت این بیماری با کمبود ویتامین D وجود دارد.

بهترین راه برای به دست آوردن ویتامین D نور خورشید است، به همین دلیل آن را ویتامین آفتاب نامیده می‌نامند اما همیشه نمی‌توان از خورشید به‌اندازه کافی دریافت کرد. کمبود ویتامین D  احتمال ابتلا به MS و همچنین احتمال عود را در کودکان بیشتر می‌کند. خستگی، تغییر در بینایی، ضعف، گزگز اندام‌ها ( Numbness & Tingling )، درد، عدم تعادل، سفتی، مشکلات اجابت مزاج و ادرار، تغییرات هیجانی و خلقی شامل افسردگی و اضطراب، مشکلات تکلم، مشکلات حافظه و تمرکز از جمله علائم MS است.

 

منبع: نشریه Neurology

 

 

انواع مختلف ویتامین ب مجموعه‌­ای از ۸ ماده­ مغذی مورد نیاز هستند که در بسیاری از اندام­‌ها و سیستم­های بدن نقش جدی ایفا می­‌کنند. اگرچه این ویتامین­‌ها در بدن با یکدیگر همکاری می­‌کنند، هرکدام نیز وظیفه­ مخصوص به خود را برعهده دارند.

در این مقاله به کارکرد ویتامین ب در بدن و برخی مواد غذایی کلیدی که سرشار از این ویتامین است می­‌پردازیم.

همچنین نگاهی به علائم کمبود هر یک از ویتامین­‌های ب در بدن می­‌اندازیم.

انواع ویتامین ب کدامند؟

برای اطمینان از عملکرد مناسب سلول­‌های بدن به گرو‌ه‌های مختلف ویتامین­ ب نیاز داریم. این ویتامین در تبدیل غذا به انرژی (فرآیند متابولیزم)، تولید سلول­های جدید خون و حفظ سلول­‌های سالم پوست، مغز و سایر بافت­ها به بدن کمک می­‌کند.

ویتامین B به هشت نوع مختلف تقسیم می­‌شود که هر یک عملکرد مخصوص به خود را دارند:

• تیامین (ویتامین ب-۱)
• ریبوفلاوین (ویتامین ب-۲)
• نیاسین (ویتامین ب-۳)
• اسید پانتوتنیک (ویتامین ب-۵)
• ویتامین ب-۶
• بیوتین (ویتامین ب-۷)
• فولات (ویتامین ب-۹)
• ویتامین ب-۱۲

به مجموعه­ این موارد، ویتامین ب کمپلکس گفته می­‌شود.

در اغلب موارد، مجموع این ویتامین­‌ها در غذاهای مشابه وجود دارد. بسیاری از افراد می‌­توانند با مصرف انواع غذاهای مغذی ویتامین ب کافی دریافت کنند.

با این حال، کسانی که برای رسیدن به سقف نیاز روزمره به مشکل برمی‌­خورند، می‌­توانند از مکمل استفاده کنند.

اگر فرد از طریق غذا و مکمل ویتامین ب کافی دریافت نکند، دچار کمبود این ویتامین می­‌شود. همچنین اگر بدن نتواند مواد مغذی را به خوبی جذب کند یا به علت بیماری یا مصرف داروی خاص مقدار زیادی از مواد مغذی را حذف کند، فرد دچار کمبود ویتامین B می­‌شود.

در ادامه، با جزئیات بیشتر به هر کدام از انواع ویتامین ب می­پردازیم.

تیامین یا ویتامین ب – ۱

قلب، کبد، کلیه و مغز همگی سرشار از تیامین هستند. بدن برای انجام وظایف زیر به تیامین نیاز دارد:

• تجزیه­ مولکول­‌های شکر (کربوهیدرات) از غذا
• تشکیل برخی انتقال­‌دهنده­‌های عصبی (مواد شیمیایی مغز)
• تولید اسید چرب
• تولید برخی هورمون­‌های خاص

غذاهای حاوی تیامین

تیامین در غذاهای زیر موجود است:

• غلات کامل و نان غنی‌­شده، غلات صبحانه، پاستا و برنج
• گوشت خوک
• ماهی قزل‌­آلا
• صدف سیاه
• کدوی بلوطی
• حبوبات مانند لوبیا سیاه و سویا
• تخمه
• آجیل

کمبود تیامین در ایالت متحده شایع نیست. با این حال، ممکن است گروه خاصی از افراد تیامین کافی دریافت نکنند:

• کسانی که به الکل اعتیاد دارند
• سالمندان
• افراد مبتلا به HIV یا ایدز
• افراد دچار دیابت
• افرادی که از نارسایی قلبی رنج می­برند
• کسانی که جراحی بای­پس معده داشته­‌اند

 

علائم کمبود تیامین

ممکن است کسی که دچار کمبود تیامین است علائم زیر را تجربه کند:

• کاهش وزن
• بی اشتهایییا کم­‌اشتهایی
• مشکل حافظه یا گیجی
• مشکلات قلبی
• مورمور و بی‌­حس شدن دست و پا
• کاهش توده­ عضلانی
• رفلکس ضعیف

اعتیاد به الکل می­‌تواند عامل کمبود تیامین باشد. در این صورت فرد دچار سندرم ورنیکه کورساکف می‌­شود که مورمور و بی­حس شدن دست و پا، مشکل حافظه و گیجی را به همراه دارد.

ممکن است سندرم ورنیکه کورساکف منجر به بروز بیماری مغزی ورنیکه شود که خطر مرگ را به دنبال دارد. براساس یک مقاله که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد، افراد دچار بیماری مغزی ورنیکه از دوز بالای تیامین سود می‌­برند.

ریبوفلاوین یا ویتامین ب – ۲

ریبوفلاوین برای موارد زیر ضروری است:

• تولید انرژی
• کمک به بدن برای تجزیه­ چربی، دارو و هورمون­های استروئید
• تبدیل تریپتوفان به نیاسین (ویتامین ب-۳)
• تبدیل ویتامین B6 به کمک ­آنزیمی که بدن به آن نیاز دارد

غذاهای حاوی ریبوفلاوین

از جمله غذاهای سرشار از ریبوفلاوین می­‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• گوشت­ دام
• غلات صبحانه­ غنی‌­شده
• جو
• ماست و شیر
• قارچ
• بادام

علائم کمبود ریبوفلاوین

کمبود ریبوفلاوین نادر است اما اگر فرد دچار اختلال اندوکرین (مانند مشکل تیروئید) یا برخی بیماری­‌های دیگر باشد، ممکن است دچار کمبود ریبوفلاوین شود.

از جمله علائم کمبود ریبوفلاوین می­توان به موارد زیر اشاره کرد:

• اختلالات پوستی
• زخم شدن گوشه­ لب
• ورم دهان و گلو
• التهاب و ترک خوردن لب
• ریزش مو
• قرمزی و خارش چشم

کمبود شدید ریبوفلاوین می­‌تواند منجر به کم­‌خونی و فقر آهن و آب مروارید شود. اگر مادر حین بارداری دچار کمبود ریبوفلاوین شود، خطر برخی اختلالات مادرزادی افزایش می­‌یابد.

افراد زیر بیشتر در معرض خطر کمبود ریبوفلاوین قرار دارند:

• کسانی که از رژیم غذایی گیاه‌خواری استفاده می­‌کنند یا لبنیات نمی­‌خورند.
• ورزشکارانی که گوشت نمی­‌خورند، به­‌خصوص کسانی که از لبنیات یا سایر محصولات حیوانی هم مصرف نمی­‌کنند.
• زنان باردار یا شیرده، به خصوص زنانی که گوشت یا لبنیات نمی­‌خورند.

نیاسین یا ویتامین ب – ۳

بدن نیاسین را به کمک ­آنزیمی به نام آدنین دی نوکلئوتید نیکوتینامید (NAD) تبدیل می­‌کند. NAD بخش مهمی از بیش از ۴۰۰ واکنش آنزیمی مختلف در بدن و مهم­ترین کمک ­آنزیم برگرفته از ویتامین است. این آنزیم‌­ها در موارد زیر موثر واقع می­‌شوند:

• تبدیل انرژی به کربوهیدرات، چربی و پروتئین به‌­شکلی که بدن بتواند از آن استفاده کند
• فرایند متابولیزم در سلول­های بدن
• تعامل سلولی
• تشکیل DNA در سلول­‌ها

غذاهای حاوی نیاسین

غذاهای حیوانی مانند گوشت، مرغ و ماهی سرشار از NAD هستند که بدن به راحتی می­‌تواند از آن استفاده کند.

غذاهای گیاهی مانند آجیل، حبوبات و غلات به‌­طور طبیعی حاوی نیاسین هستند که بدن به راحتی نمی‌­تواند از آن استفاده کند. با این حال، تولیدکنندگان مواد غذایی نیاسین را به غلات صبحانه و غیره اضافه می­‌کنند تا بدن به آسانی آن را هضم کند.

علائم کمبود نیاسین

مصرف کم نیاسین منجر به بروز کمبود نیاسین می‌­شود. کمبود شدید این ویتامین باعث ابتلای فرد به پلاگر می­‌شود که موارد زیر را به دنبال دارد:

• تشکیل لکه­‌های قهوه‌­ای روی قسمت­‌هایی از پوست که در معرض آفتاب قرار می­‌گیرند.
• زمخت شدن و پینه بستن پوست
• قرمزی شدید زبان
• استفراغ، اسهال یا یبوست
• سردرد
• خستگی مفرط
• افسردگی

اگر پلاگر درمان نشود، مشکلات شدید حافظه، تغییر در رفتار و اقدامات خودکشی را به همراه دارد. همچنین می‌تواند باعث کاهش شدید اشتها یا مرگ شود.

کسانی که از وضعیت­‌های زیر رنج می‌­برند در معرض خطر کمبود نیاسین هستند:

• سوء تغذیه
• کم­‌اشتهایی عصبی
• اختلال مصرف الکل
• ایدز
• بیماری التهاب معده (IBD)
• بیماری هارت ناپ
• سندرم کارسینوئید که باعث تشکیل تومور در دستگاه گوارش می­‌شود

اسید پانتوتنیک

اسید پانتوتنیک برای تشکیل کمک ­آنزیم­‌ها، پروتئین­‌ها و چربی­‌های جدید در بدن ضروری است.

گلبول‌­های قرمز خون اسید پانتوتنیک را در سراسر بدن حمل می­‌کنند تا در انواع فرآیندهای انرژی و متابولیزم از مواد مغذی استفاده کند.

غذاهای حاوی اسید پانتوتنیک

بسیاری از غذاها حداقل حاوی میزان کمی از اسید پانتوتنیک هستند اما بیشترین مقدار آن در مواد زیر دیده می­‌شود:

• جگر گاو
• قارچ شیتک
• تخم آفتاب­گردان
• مرغ
• تن ماهی
• آووکادو
• غلات صبحانه­ غنی‌­شده

علائم کمبود اسید پانتوتنیک

کمبود اسید پانتوتنیک در ایالت متحده نادر است، زیرا در بسیاری از غذاها یافت می‌­شود. با این حال، ممکن است افرادی را که از سوء تغذیه رنج می­‌برند تحت‌­الشعاع قرار دهد. این افراد معمولا دچار کمبود سایر مواد مغذی نیز هستند.

علائم کمبود اسید پانتوتنیک عبارت است از:

• بی­‌حس شدن و سوزش دست و پا
• سردرد
• کج­‌خلقی
• خواب پریشان و ناکافی
• بی­‌اشتهایی

خطر کمبود اسید پانتوتنیک در افراد مبتلا به نوع خاصی از جهش ژنتیکی به نام پانتوتنات کیناز ۲ (PANK2) بیشتر است.

ویتامین ب – ۶

ویتامین ب-۶ یا پیریدوکسین در بیش از ۱۰۰ واکنش آنزیمی نقش دارد. بدن برای موارد زیر به ویتامین B6 نیاز دارد:

• متابولیزم اسید آمینه
• تجزیه­ کربوهیدرات و چربی
• رشد مغز
• عملکرد ایمنی

غذاهای حاوی ویتامین ب – ۶

غنی­ترین منابع ویتامین ب-۶ شامل موارد زیر است:

• گوشت دام
• نخود
• تن ماهی
• سالمون
• ماکیان
• سیب­زمینی
• غلات صبحانه­ غنی­‌شده

علائم کمبود ویتامین ب – ۶

به­ گفته­ سازمان ملی بهداشت اداره­ مکمل‌­های غذایی، در بسیاری از موارد کمبود ویتامین B6 به پایین بودن میزان ویتامین ب-۱۲ مربوط است.

کمبود ویتامین ب – ۶ مشکلات زیر را به دنبال دارد:

• کم­‌خونی
• پوست پوست شدن لب
• ترک گوشه­‌های دهان
• ورم زبان
• تضعیف سیستم ایمنی
• گیجی
• افسردگی

افرادی که از مشکلات زیر رنج می‌­برند در معرض خطر کمبود ویتامین ب-۶ قرار دارند:

• بیماری کلیوی
• افرادی که عمل پیوند کلیه انجام داده‌­اند
• بیماری سلیاک
• بیماری کرون
• کولیت اولسراتیو
• اختلالات خودایمنی مثل روماتیسم مفاصل
• اعتیاد به الکل

بیوتین یا ویتامین ب – ۷

تولیدکنندگان به بسیاری از مکمل­‌های پوست، مو و ناخن بیوتین اضافه می­‌کنند. با این حال، سازمان ملی بهداشت می­‌گوید شواهد کافی مبنی بر تاثیر مصرف بیشتر بیوتین روی پوست، مو یا ناخن وجود ندارد.

برخی معتقدند بیوتین به پسوریازیس کمک می­‌کند.

بدن انسان برای موارد زیر به بیوتین نیاز دارد:

• تجزیه­ چربی، کربوهیدرات و پروتئین
• تعامل سلول­ها در بدن
• تنظیم ­DNA

غذاهای حاوی بیوتین

غذاهای زیادی حاوی بیوتین هستند. از جمله:

• گوشت دام
• تخم مرغ
• سالمون
• گوشت خوک
• گوشت گاو
• تخم آفتاب­گردان

علائم کمبود بیوتین

نشانه­‌های کمبود بیوتین عبارت است از:

• نازک شدن مو
• جوش زبر دور چشم، بینی و دهان
• شکننده شدن ناخن­‌ها
• افسردگی
• خستگی مفرط

کمبود بیوتین در ایالت متحده نادر است، اما افراد زیر بیشتر در معرض خطر قرار دارند:

• افراد دچار اختلال متابولیزم به نام نقص بیوتینیداز
• افراد دچار اختلال مصرف الکل
• زنان باردار یا شیرده

فولات یا ویتامین ب – ۹

شکل طبیعی ویتامین ب-۹ فولات نام دارد. فولیک اسید، که در بسیاری از مواد غذایی مفید و غذاهای غنی­‌شده و برخی مکمل­‌ها وجود دارد، شکل مصنوعی این ویتامین است.

از آن­جایی­‌که اکثر افراد نمی­‌توانند در دوران بارداری به اندازه­ مورد نیاز از سبزیجات استفاده کنند، مرکز کنترل و پیشگیری بیماری پیشنهاد می­‌کند تمام زنان در سن باروری که قصد فرزندآوری دارند در کنار رژیم غذایی متنوع که حاوی فولات است رزوانه ۴۰۰ میکروگرم فولیک اسید مصرف کنند.

اگر میزان فولات در بدن زن قبل و حین دوران بارداری به اندازه­ کافی بالا باشد، خطر بروز برخی مشکلات مادرزادی که روی مغز و نخاع تاثیر می­‌گذارد کاهش می‌­یابد.

فولات در موارد زیر نیز ضروری است:

• تکثیر DNA
• متابولیزم ویتامین­‌ها
• متابولیزم اسید آمینه
• تقسیم سلولی

غذاهای حاوی فولات

اداره­ غذا و دارو تولیدکنندگان را ملزم کرده است تا به غلات استاندارد و غنی­‌شده فولیک اسید اضافه کنند تا خطر نقص لوله­ عصبی کاهش یابد. افراد می‌­توانند با مصرف نان و غلات صبحانه­ غنی­‌شده فولیک اسید مورد نیاز را تامین کنند.

در مواد زیر فولات به­‌طور طبیعی یافت می‌­شود:

• سبزیجاتی که رنگ برگشان سبز پررنگ است
• جگر گاو
• اووکادو
• پاپایا
• آب پرتقال
• تخم مرغ
• لوبیا
• آجیل

 

علائم کمبود فولات

افزودن فولیک اسید به غلات باعث شده کمبود فولات شایع نباشد. با این حال، علائم احتمالی کمبود فولات عبارتند از:

• ضعف
• سردرد
• تپش قلب
• کج­‌خلقی
• آبسه­ زبان یا دهان
• تغییرات پوست، مو یا ناخن

اداره­ غذا و دارو پیشنهاد می­‌کند زنان مصرف فولات را بالا ببرند و قبل از بارداری و حین دوران حاملگی هر روز از مکمل­‌های فولیک اسید استفاده کنند. افرادی که دچار مشکلات زیر هستند به فولات بیشتری نیاز دارند:

• اختلال مصرف الکل
• بیماری سلیاک
• بیماری­‌هایی که در جذب مواد مغذی اختلال ایجاد می‌­کند
• IBD

مصرف روزانه­ فولیک اسید نباید بیشتر از ۱۰۰۰ میکروگرم باشد. مصرف بیشتر مانع از بروز علائم کمبود ویتامین ب – ۱۲ می­‌شود که آسیب دائمی به اعصاب وارد می­‌کند.

ویتامین ب – ۱۲

ویتامین ب – ۱۲ حاوی ماده­ معدنی کبالت است و گاهی به آن کوبالامین گفته می­‌شود. بدن در موارد زیر از ویتامین ب – ۱۲ استفاده می­‌کند:

• تولید گلبول قرمز جدید
• ترکیب DNA
• عملکرد مغز و عصب
• متابولیزم چربی و پروتئین

غذاهای حاوی ویتامین ب – ۱۲

ویتامین B -12 به­‌طور طبیعی در محصولات حیوانی یافت می­‌شود. مانند:

• صدف
• جگر گاو
• سالمون
• گوشت گاو
• شیر و ماست

ممکن است افرادی که از محصولات حیوانی استفاده نمی­‌کنند برای تامین ویتامین ب – ۱۲ به مصرف مکمل یا غذاهای غنی­‌شده مانند غلات صبحانه و مخمر غذایی نیاز داشته باشند.

علائم کمبود ویتامین ب – ۱۲

کمبود ویتامین ب – ۱۲ معمولا منجر به بروز وضعیتی به نام کم­‌خونی مگالوبلاستیک می­‌شود. علائم کمبود ویتامین ب – ۱۲ عبارتند از:

• خستگی مفرط
• کاهش وزن
• یبوست
• بی­اشتهایی
• بی­‌حس و مورمور شدن دست و پا
• مشکل حافظه
• افسردگی

افرادی که مشکلات زیر را دارند در معرض خطر کمبود ویتامین ب-۱۲ قرار دارند:

• بیماری‌­هایی که در جذب مواد مغذی اختلال ایجاد می­‌کند
• سالمندان
• بیماری سلیاک
• بیماری کرون
• کسانی که جراحی بای­پس معده یا جراحی معده داشته‌­اند

افراد گیاه‌خوار، وگان و زنان باردار و شیرده به ویتامین ب – ۱۲ بیشتری نیاز دارند.

 

مکمل­ های ویتامین ب

اکثر مکمل­‌های مولتی­ ویتامین حاوی مقداری از انواع ویتامین­ B هستند و ممکن است ۱۰۰% یا بیشتر نیاز روزانه­ فرد به هر ویتامین را تامین کنند.

اگر فرد فقط از کمبود یک نوع ویتامین رنج می‌­برد، می­‌تواند به­ صورت جداگانه از مکمل­‌های ویتامین ب استفاده کنند. با این حال، برخی شواهد نشان می‌­دهد حتی اگر فرد از کمبود یک نوع ویتامین رنج می‌­برد، مصرف مکمل ویتامین ب کمپلکس گزینه­ بهتری است.

محققان می‌­گویند اکثر افراد دچار کمبود ویتامین هستند و از مصرف مکمل ب کمپلکس با دوز بالا سود خواهند برد.

خلاصه

هر یک از انواع ویتامین ب وظیفه­ مخصوص به خود را دارند اما برای جذب مناسب و بهترین مزایای سلامتی با یکدیگر همکاری می‌کنند. معمولا داشتن رژیم غذایی سالم و متنوع تمام ویتامین­‌های ب مورد نیاز بدن را تامین می­‌کند.

افراد می­توانند با افزایش مصرف غذاهای سرشار از ویتامین ب یا خوردن مکمل، کمبود ویتامین ب را درمان یا از بروز آن جلوگیری کنند.

دقت داشته باشید که باید قبل از مصرف هرگونه مکمل با پزشک مشورت کنید تا از عدم تداخل آن با دارویی که مصرف می­کنید مطمئن شوید.

پیشنهاد می‌کنیم برای داشتن یک رژیم غذایی صحیح و حاوی تمامی ویتامین ها و املاح، با بهترین متخصصین تغذیه درمانکده مشورت کنید.

منبع: medicalnewstoday

 

ویتامین B6:

ویتامین B6 که با نام پیریدوکسین نیز شناخته می‌شود، در تبدیل مواد غذایی به انرژی در بدن کمک می‌کند؛ همچنین این ویتامین با پشتیبانی از سیستم ایمنی بدن، به مبارزه با عفونت‌ها کمک می‌کند.  زنان باردار و زنان شیرده، برای اینکه مغز کودکشان به صورت عادی رشد خود را انجام دهد، به این ویتامین نیاز دارند.

ویتامین B6  سبب ارتقای سلامت ذهن و کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر می شود:

ویتامین B6 نقش مهمی را در بهبود عملکرد مغز بازی می کند. این ویتامین از بروز بیماری آلزایمر جلوگیری به عمل می آورد.

البته باید به این موضوع نیز توجه داشت که نتایج ضد و نقیضی در رابطه با این موضوع وجود دارد. از طرفی دیگر، ویتامین ب ۶ وجود هوموسیستئین خون را کاهش می دهد و همین امر مانعی بزرگ در برابر بروز بیماری آلزایمر به شمار می رود.

در یک مطالعه بر روی ۱۵۶ فرد بزرگسال با سطوح بالای هوموسیستئین در خون و اختلال متوسط در فعالیت های شناختی مشخص گردید:« استفاده از ویتامین B6، B9،  B12 میزان هوموسییتین را کاهش می دهد و خطر آسیب به نواحی دیگر مغز را از بین می برد»

با این وجود این امر هنوز مشخص نیست که آیا کاهش میزان هوموسیستئین باعث بهبود عملکرد مغز می شود و یا اختلال فعالیتهای شناختی را کند می کند.

مطالعه ای بر روی ۴۰۰ نفر با که به طور کم و متوسط به بیماری آلزایمر مبتلا بودند نشان داد که: مصرف بالای  ویتامین ب ۶ سطوح هوموسیستئین را کاهش می دهد؛اما در مقایسه با گروه کنترل زوال مغز را آهسته نمی کند.

علاوه بر آن، بررسی ۱۹ مطالعه صورت گرفته در این زمینه نشان می دهد: که استفاده از مکمل ویتامین B6 عملکرد مغز را بهبود نمی بخشد و خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش نمی دهد.

با توجه بدان چه تاکنون گفته شد می توان اینگونه نتیجه گیری کرد وجود این ویتامین برای حفظ سلامت مغز موثر است. در صورتی که از فقدان ویتامین B6 رنج می برید این مکمل را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

ویتامین B6 که با نام پیرودوکسین نیز شناخته می شود، یک ویتامین قابل حل در آب است که بدن برای انجام فعالیت های مختلف بدان نیاز دارد. وجود این ویتامین برای کارکرد:

پروتین های بدن،

متابولیسم چربی ها،

ساخت سلولهای قرمز خون،

و نورنهای انتقال دهنده به مغز

بسیار ضروری و حیاتی است. بدن به تنهایی قادر به ساخت ویتامین B6 نیست! در نتیجه باید این ویتامین را از رژیم غذایی و مواد مصرفی تامین کند.

متاسفانه افراد زیادی هستند در خطر فقدان این ویتامین قرار دارند. استفاده از ویتامین B6 برای انجام کارکردهای اصلی بدن حیاتی است و از بروز بیماری های مزمن جلوگیری به عمل می آورد. این ویتامین  خلقیات را بهبود می بخشد و افسردگی را از بین می برد.

کمبود ویتامین B6 در افراد سالم به ندرت رخ می دهد:

مطالعه ای بر روی زنی ۷۲ ساله که از بیماری کم خونی رنج می برد نشان داد تامین ویتامین B6 در بدن او، اثرات کم خونی را از بین برد.

مطالعه دیگری نشان داد مصرف روزانه  ۷۵ میلی گرم از این ویتامین در دروان بارداری علایم ابتلا به بیماری کم خونی را در ۵۶ درصد از زنانی که با مصرف مکمل آهن درمان نشدند، کاهش داد!

با این وجود محققان اذعان می دارند برای درک و شناخت هر چه بیشتر این ویتامین نیاز به مطالعات گسترده تری در این زمینه است.

علائم کمبود ویتامین B6:

در صورتی که فقر ویتامین B6 در بدن وجود داشته باشد، می‌تواند منجر به کم خونی و اختلالات پوستی، مانند راش‌های همراه با خارش یا ایجاد زخم اطراف دهان شود.

فقدان ویتامین B6 می‌تواند منجر به ظهور علائم زیر در بدن شما گردد:

افسردگی

گیجی

حالت تهوع

کم خونی

افزایش استعداد ابتلا به عفونت

راش‌های پوستی یا درماتیت (التهاب پوست)

 

منبع:

healthline